tak trudno się do tego przyznać-że

...nostalgia i tęsknota za
nie wiadomo czym
to nie farsa i głupota
to miłosny zaczyn
sama go piję to wiem co on znaczy
jak smakuje...
to jak ten napój co pali
lub rozrywa
pragnienia na strzępy
i miłosne
zatapia okręty na wzburzonej
fali uczuć...
a ocean rozkoszy rozlany w każdej tkance
migruje i pieści...
byłeś tam kiedyś i wróciłeś cały???
to nie
oszalejesz,
nie zginiesz na wieki
bo znalazłeś w tej tęsknocie siebie
jak perłę w głębinie rozpaczy..

tak napisał Antoine, który nie dał szans nostalgii żyjąc w ruchu, fruwając w powietrzu i ginąc młodo.

To jest świetne!