Moja odraza wobec wysiłku narasta do niemal gestykulującego przerażenia wobec wszelkich form usilnych starań. Tak, że wszystko to – wojna, energiczna i produktywna praca, pomaganie innym – wydaje mi się niczym więcej niż tworem bezwstydu [...]
W świetle wyższej rzeczywistości mojej duszy wszystko to, co pożyteczne i zewnętrzne, trąci mi frywolnością i banałem, kiedy tylko zostanie zestawione z suwerenną i czystą wielkością moich marzeń, bardziej oryginalnych i częstszych. Dla mnie to one są bardziej rzeczywiste.