Mamy więc sytuację, w której najwięksi bajeranci mogą być postrzegani jako najbardziej kompetentni, a co za tym idzie, szybko awansować i być wybierani na stanowiska związane z władzą. Jasne, możemy ich nie lubić, obiektywnie też mogą być nieznośni, ale podziwiamy ich polityczny i społeczny talent. „Warto pamiętać, że czasami te trudne osobowości bywają użyteczne – pisał Templer w „Harvard Buisiness Review”. – Dobry menedżer potrafi zagospodarować taką osobę, przy okazji ograniczając szkody, jakie wyrządza współpracownikom.