Każda choroba jest bohaterstwem, lecz bohaterstwem oporu, nie zaś podboju. Bohaterstwo w chorobie wyraża się stawianiem oporu na straconych posterunkach życia. Są one stracone nieodwołalnie nie tylko dla tych, których dotknęło konkretne, organiczne schorzenie, ale również dla tych, którym stany depresyjne przytrafiają się tak często, że w kontekście ich podmiotowej struktury zachowują charakter konstytucjonalny.