- Idziesz tam... bo musisz, prawda?

Geralt zawahał się. Zdawało mu się, że czuje zapach bzu i agrestu.

- Chyba tak - powiedział z ociąganiem - Muszę, przepraszam Cię, Chireadan.

- Nie przepraszaj, wiem, co czujesz.

- Wątpię. Bo ja sam tego nie wiem.

Elf uśmiechnął się. Uśmiech ten miał mało wspólnego z radością.

- Na tym to właśnie polega, Geralt. Właśnie na tym.