Serce zwykło się wiązać z uczuciami w sensie emocjonalnym... I nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie sprowadzenie tej części naszego systemu obronnego/poznawczego do celu samego w sobie. Z reakcji na to co nas dotyka, czyli z czegoś absolutnie wtórnego, uczyniono wręcz istotę człowieczeństwa, odsuwając na plan dalszy całą resztę, jak rozum chociażby, jako coś nieludzkiego, bezdusznego i zimnego, bo zdolnego zdusić emocje i zapanować nad uczuciami.
Generalnie temat rzeka... Zwłaszcza że do czasów zwanych "oświeceniem", definicja serca była zupełnie inna. Jak dla mnie bardziej ludzka i bliższa naszej naturze.