Nie pamiętam dokładnie jak to było z tym cytatem, ale był on na końcu książki kiedy on wraca do ukochanej (nie pamiętam czy mówię prawdę bo naprawdę dawno to czytałem) i okazuje się, że jej nie ma, że już tam nie mieszka czy coś i odchodząc wymawia te słowa jakby w pustkę czy może do samego siebie..
Ten cytat idzie za mną odkąd go przeczytałem i mam nadzieję, że kiedyś uda mi się go powiedzieć i to szczerze..

Piękne!

Magiczny cytat . Myślę , że każda kobieta chciałaby usłyszeć tak piękne słowa , a każdy mężczyzna chciałby móc ze szczerym sercem je powiedzieć .

Który z mężczyzn byłby w stanie złożyć taką przysięgę?

Ten, który jest upojony miłością.... :)

Chciałabym kiedyś powiedzieć komuś coś takiego i wiedzieć w stu procentach że to co mówię jest najszczerszą prawdą

Kapitalne słowaa... ! : )

czytałam książkę, lecz też nie zauważyłam tego cytatu.
Sama książka świetna, ale to rzecz gustu, cytat genialny..

Syzyfowe pracy były okrutną męczarnią, gdy musiałam je czytać, ale ten cytat, jak i fragment, gdzie pod koniec grupa Polaków czyta polskie wiersze, wynagrodził mi cały trud przeczytania książki.

A kto z mężczyzn byłby w stanie złożyć dziś taką przysięgę ?

Piękne... Niby taki proste wyznanie, ale ile w tym prawdy.

cała esensja i magia miłości