Bardzo trudno stać się odrębnym „ja”, oddzielić się zarówno dosłownie, jak i emocjonalnie, trwać samotnie w świecie zewnętrznym, a w świecie własnej psychiki czuć się odmiennym od innych. Gdy oddzielamy się od ciała matki i przestajemy być częścią jej egzystencji, doświadczamy strat, które musimy znieść, chociaż mogą one zrównoważone przez to, co w zamian zyskujemy. Jednak jeśli to nasza matka odchodzi od nas, gdy jesteśmy zbyt niedojrzali, zbyt nieprzystosowani, zbyt wylęknieni i zbyt bezradni – cena tego odejścia, tej straty, tego oddzielenia może być dla nas zbyt wysoka.