Ale człowiek ociąga się albo rozpamiętuje; nieżyje w teraźniejszości, lecz z odwróconą głową opłakuje przeszłość, czy też, nie bacząc na otaczające go bogactwa, wspina się na palce, żeby dojrzeć przyszłość. Nie może być szczęśliwy i silny, póki on także nie będzie żyć z przyrodą w teraźniejszości, ponad czasem.