Aby zbadać kwestię dojrzałości, [...] zaczęliśmy rozmawiać o znanych nam ludziach, co do których czuliśmy, że są prawdziwie dojrzali. Próbowaliśmy dociec, co takiego mieli w sobie, że wydawali się nam dojrzali. [...] Jak odkryliśmy, ludzie ci sprawiali wrażenie odpowiedzialnych, lecz nie nudnych, doświadczonych, lecz nie ograniczonych. Akceptowali samych siebie, nie będąc zamknięci na zmianę i rozwój. Byli serdeczni bez ckliwości, stabilni bez inercji i silni bez szorstkości. [...] Ostatecznie z naszych rozmów wyłoniła się lista cech, które, jak uznaliśmy, charakteryzują dojrzałą osobę [...]. Pierwszą z tych cech była odpowiedzialność.