Kto kocha – małe mu ogromnieje
i lada promyk zolbrzymia nadzieję.

Jest w moim Kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny,
Przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie,
Ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny,
Najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie.

Polacy albowiem używają powiedzenia nie ma co mówić wtedy, gdy jest bardzo wiele do mówienia.

Jedyna miłość, która nas nigdy nie zdradzi, to miłość własna.

Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba podnoszą z ziemi przez uszanowanie.

Narodowy artysta organizuje wyobraźnię, jak na przykład polityk narodowy organizuje siły stanu.

Z karafki napić się można, uścisnąwszy ją za szyjkę i przechyliwszy ku ustom, ale kto ze źródła pije, musi uklęknąć i pochylić czoło.