Szare królestwo
Dźwięków machina
Ulicą Wars biegnie zdyszany
Nie-modra wstęga
Gród ten przecina
Wisła- to matka Warszawy
Serce na dłoni
Przywiozłam tu swoje
Nie chce pozostać na wieki
Bogactwo, sława
Przyjaciół konwoje
A dusza szepcze: "Ucieknij"
Zieleni wyspy
Odwiedzam z nadzieją
Pragnę pokochać ich ciszę
Cisza odeszła
Z wieczorną niedzielą
Szum ulic do snu dziś kołysze
Spotykam Ciebie
Co dzień w tramwaju
Wpatrzona w senne marzenie
Mówiłaś mamo
Pokochaj, zaczaruj
Zostań i zapuść korzenie
Mamo, mamusiu
Powiem Ci szeptem
Ty jedna me serce zrozumiesz
Ono związane
Najświętszym węzłem
Z zapachem i dźwiękiem podwórek
Za malin różem
Zbóż złotym łanem
Tęsknię, gdy w ulic wchodzę labirynt
Mimo to trwam tu
Z Warsem, mym panem
Budując życia nowe doktryny
Nie będę tu zawsze
Nie wytrwam tu długo
Choć serce szamoce się wściekle
Zostawię nad Wisłą
W obawie przed zgubą
Mą duszę, a potem ucieknę

Mówiłaś: daruj
Mówiłaś: dość
Wspierałaś zawsze,
choć ja na złość
wiedziałam lepiej.

Znosiłaś żale
i naiwności.
Dzieliłaś smutki,
łzy, strach, radości.
Kochałaś wielce
i kochasz wciąż.

Dziękuję mamo
za Twoje troski,
za radość, wsparcie,
i bezlik Twych rad.

Dziękuję co dzień
Bogu w modlitwie,
dziękuję, dziś niebo
otwiera się nam.

Cisza
Tak nienaturalnie
Bez dźwięków miasta
Bez dźwięków snu

Wspomnienie marzy
Powraca
Tęskni
Chce być tam znów

Pamiętam Ciebie z dziecinnych lat
Bez znaków czasu na twarzy
Pamiętam głos Twój, gdy mówił tak,
by serce me sobą obdarzyć

Wracam do dni tych,
co płyną jak strumień,
co strzegą mych myśli uparcie

Strach czuwa
lecz przecież, aniele,
wciąż jesteś moim oparciem,
więc pytam:

Gdzie jesteś?
Co robisz?
Czy żyjesz?