Karmię się nienawiścią
oddając się jej bezlitośnie
Ona mnie łamię
wprowadza w destrukcję
unicestwia
każde ciepłe barwy
każdą magię
każdy rzucony czar
Uwalnia ze szczęścia
wprowadzając w otchłań
najciemniejszej szarości
Zatacza ogromne mury
niepozwalajace oddychać

Zamknij oczka swe,
jutro przyjdzie nowy dzień.
W melodie w słuchaj się,
poniesie Cię w głąb zmysłów tych.
Otulę cię wyobraźnią,
wprowadzę w arkadi raj.
Poniosę po wyżynach szczęścia,
poczujesz tam ciepły wiatr.
Zapale światło do naszych serc,
zobaczysz piekno porwistych rzek.
Uchyle nieba, ukradnę bukiet gwiazd.
To wszystko w darze,
pragnę ci dać.
Z a m k n i j o c z k a swe.
S p ó j r z na obraz treści mej.
W c z u j się w kolory tamtych chwil,
no i już ś p i j.
P I Ę K N I E Ś P I J.

Stoję na krawędzi własnych myśli, widząc totalną niemoc i pustkę. Stoję by dokonać wyboru, a ciemność przesłania mi oczy. Moje serce mocno bije, w ciele pulsuje krew. Nie wiem czy dać krok, czy stać i wpatrując się w dół skoczyć.

Spotykamy się w snach, na jawie, w myślach.
Spotykamy się w moim umyślę.
W sumie, zawsze wiem co Ci powiedzieć.
Jesteś ze mną szczęśliwy, widzę to po Twojej minię.
Często się uśmiechasz, mówisz jaka jestem piękna.
Wszystko jest takie idealne, jakby miało wiecznie trwać.
Patrzymy sobie w oczy, masz takie czyste, takie piękne.
Trzymasz mnie za rękę, delikatnie, tak subtelnie.
Mówisz o mnie, o tym jaka jestem dla Ciebie ważna.
Często wypowiadasz, że świat beze mnie byłby niczym.
Moje serce strasznie kołata, potwornie biję.
Widzisz, że mam niestabilny oddech.
To dlatego zawsze mnie obejmujesz, wiesz..
Czuję się wtedy bezpiecznie, jakbym była dzieckiem.
Nasze rozmowy się nie kończą, jakbyśmy nie liczyli czasu.
Tak, jesteśmy szczęśliwi. Tak bardzo radośni.
Jednak, czuję że coś jest nie tak.
Wszystko zniknęło, nie ma niczego. Tylko ja sama.
A więc to sen, jakże beznadziejnie piękny.
Jaki pochłonięty nadzieją, jaki okrutny.