Pewnie milczysz gdzieś teraz do obcych gwiazd
I obcych ptaków mknących do obcych gniazd
Z obcego słońca obcy rodzi się cień,
A z obcej nocy obcy rodzi się sen

Przed Tobą tylko Świat długi, szeroki
Dumną koroną wieńczą go obłoki
Znikają za Tobą żałobne drzewa
Łkające liśćmi, co je wicher zwiewa

Chciałabym być wodą, która Cię chwyta
Spragniona, o zdanie nigdy nie pyta
Chciałabym być wodą na Twoich ustach
Pierwsza kropla, druga, trzecia i szósta...

Twój bagaż skąpy, pewnie nie ma miejsca
Na żadną miłość ani na dwa serca.
Wiedz, że mnie obce wszystko bez Ciebie
I noc bezsenna, i chmura na niebie...

Spierzchną mi usta na wiór
Ze strachu
Spalę mosty, stawię mur

Schowam się dalej w tyle
Na zawsze
Utknę w prochu i pyle

Może zaleją mnie łzy
Albo pot
Albo wódka, nawet trzy