Pragnął myśli, uskrzydlonej i rzeczowej, która dążąc naprzód, torowałaby prawdziwie wyraźną drogę i coś zmieniała na lepsze, i która byłaby dostrzegalna nawet dla dziecka czy nieuka jako światło błyskawicy czy odgłos przetaczającego się gromu.

Była strasznie tchórzliwa i śmiertelnie bała się mężczyzn, toteż właśnie ze strachu i zmieszania stale trafiała z jednych męskich objęć w drugie.

Jakaż to szalona rzecz ten walc! Wiruje się i wiruje bez końca, o niczym nie myśląc. Dopóki gra muzyka, mija cała wieczność, jak życie w powieści.