Dla człowieka, gdy wpadnie w złość, nie może być nic piękniejszego niż czynienie zła w imię tej Wielkiej Historii.

Gdy w fabryce maszyna zaczyna wypuszczać braki, to tę produkcję należy natychmiast przerwać, bo to są braki, lecz przy pisaniu właśnie te braki są tym, o co chodzi, toteż prawdziwe pisanie jest wyczekiwaniem na chwile, kiedy człowiek zacznie pisać te braki.

Ale wygłupiać się pan może tylko tak długo, jak długo jest pan zdolny powrócić do stanu poprzedniego. Pewnego razu jednak już się to panu nie uda i pojawi się rozszczepienie, wobec czego przywiozą pana tutaj, do nas.

Bo ja nie mogę pozwolić sobie na ten luksus, żeby być opuszczony, choć ja nigdy opuszczony nie jestem, ja jestem tylko sam, by móc żyć w zaludnionej myślami samotności, bo ja po trosze jestem entuzjastą nieskończoności i wieczności, a nieskończoność i wieczność chyba gustują w takich ludziach jak ja.