Będąc nastolatką wierzyłam w bajkową miłość.
Później zwątpiłam i przestałam wierzyć w jakiekolwiek dobre intencje.
Po czasie było mi wszystko obojętne.
A gdy się nie spodziewałam, dostałam najpiękniejszy dar.

Dziś dzień był spokojny, ale pełen pozytywnej energii. Miałam przy sobie dwie osoby, które kocham najbardziej na świecie. Mama i On.

Siedziałeś dziś koło mnie przy stole. Była między nami chwilowa cisza. Spojrzałam na Ciebie a Ty miales załzawione, czerwone oczy. Zdziwienie. Coś się stało?
To co powiedziałeś było piekne.
,,Często jak tak patrzę na Ciebie, a między nami jest ta cisza, myśle, ze jestem szczęściarzem, bo mam Ciebie”.

Dzisiaj żegnając na peronie mamę, zrobiło mi się delikatnie przykro. Choć jestem przyzwyczajona do rozstań to dziś uświadomiłam sobie, ze mam dwie cudowne osoby.

Ja i Jego.