Aforyzmy — Złoty

Cóż z tego, że Światło świeci dla wszystkich jednakowo, jak ci co nie korzystają z niego w pełni, są niezadowoleni ze swoich żniw.

Widziałem konia w karocy, jednak kierunek nie mógł być inny, jak na stracenie.

Oby twoje skarby duchowe, nie okazały się tak samo jak te w banku światowym, nic nie warte.

Zgodnie ze stanem swej natury wznosisz mury i zgodnie z tym, tkwisz w ucisku swym.

Kiedy wyjaśnisz już wszystko słowami, tchu Ci zabraknie, a i to nie wystarczy.

Mówimy o zrządzeniu losu, gdy fatum nas spotyka, a o opatrzności, jakbyśmy sami to sprawowali.

Choćbyśmy obwiniali cały świat, to i tak ostatnią walkę, będziemy musieli stoczyć sami ze sobą.

Jest taka głębia poezji, w której wulkan Światła poraża swym potężnym, a jakże pięknym majestem nie z tego świata.

Jest taka głębia poezji czystego myślenia, gdzie dusza oddycha prawdą.

Jest taka głębia poezji milczącego serca, w której cisza wyzwala błogostany.