Oziębłość ścian
i wzór na szybie –
ślad po perfekcji
nieludzkiej ręki.
Taniec kolorów
w każdym oknie
oznajmia radość
na zawołanie.
Łamie się biały
kawałek chleba,
posmarowany rokrocznie
tym samym słowem.
Przełknąć i popić,
bo stanie w gardle,
gdy przyjdzie głosić
dobrą nowinę.
Umowna nadzieja
wychodzi bokiem,
mijając puste miejsce przy stole.
Huśtawka
Mój mąż
na huśtawce
jak dziecko
w obłokach.
Błądzi.
Opada.
I unosi się.
Żona
I kochanka. [...]
Niezdarne ruchy
i nadmierny pośpiech
w drodze
na szczyt.
Cel zdobyty –
napięcie opada
i kilka głębszych
przed i po.
Rodzę się
córką.
Płeć jak wódka
wypita za zdrowie.
Za dar życia.
Niechciany prezent.
Zastygła w bezruchu
ojcowska ręka
spoczęła na wieki
i wystaje z trumny.
Nieobce zimno za życia
nie dziwi po śmierci.
Ni zły dotyk,
ni dobry.
Żaden.
A boli każdy.
Odbite na duszy
pięć sztywnych palców.
Daremnie szukam dłoni
dwadzieścia lat później.
Samosia
Sama zbuduję sobie dom
od fundamentów
głęboko w czarnej ziemi.
Naprzeciw wyjdę
gruntowej wodzie,
na wolność wypuszczonej.
Sama też ściany postawię.
Punktem widzenia
odmierzę z dbałością
jak zwykle krzywy [...]
Ale z jakimi wymaganiami, Andrzejku?!
Ja się chcę zwyczajnie zakochać, a nie łapać okazję tylko dlatego, że nie wyglądam jak Angelina Joli (z resztą, takich ust wolałabym nie mieć). Jeszcze nikt na mój widok nie uciekł z krzykiem, więc poczekam cierpliwie. Może znajdzie się ktoś, przed kim ja nie będę musiała uciekać a i wchodzenie przez komin nie będzie wtedy konieczne. No i na pewno unikniemy mieszkania przez ścianę... Mam taką nadzieję...
Dziękuję za skłaniające do refleksji komentarze i ciekawą dyskusję :D
Miłej niedzieli życzę ;)
Erotyk z rozsądku
Przed nami łóżko.
Przed Tobą ja.
Uciekam wzrokiem.
Zimna satyna,
Na którą nas stać.
Jej dotyk
Czy twój
Otula mnie chłodem.
Błądzisz [...]
Rzuciłam wszystko
i jestem.
Skulona w fotelu
o Twoim zapachu,
trzymam Cię za rękę.
Na drugą ona
nakłada obrączkę.
Przysięgnij teraz.
Pójdziemy razem.
Na nowej drodze
ramię w ramię.
Ona u boku.
Ja
Zawsze
Obok
Nie zabieraj mnie, Boże
do siebie.
Ja się nie chcę wpraszać
na siłę.
Brudne ślady zostawiać
w Królestwie.
Wolę z życia
usypać mogiłę
Czarny Łabędź
Rozbite lustro
Zaciśnięte w dłoni
Przecina linię życia.
Na chwałę światu
Przefarbowana
biała sukienka.
Czarne i czerwone.
Transfuzja krwi
Pobudza skrzydła.
Ich trzepot na znak
Zwycięstwa
Nad białym łabędziem.
Ciemna strona
Ludzkiej natury
Jedyną szansą
Na przetrwanie
Trzeba się przemóc –
mówili.
Chłód wody i rwący nurt,
ale nie jest głęboko.
Najwyższa pora się nauczyć.
Zdarte o kamieniste dno stopy
smagane
wystającymi przy brzegu konarami – [...]
Wszechmocny Sędzia
uderza w stół.
Nieznany z reguły
Wyrok Boski
zapadł.
Wydany.
Człowiek bezsilny
wyrwany z odrętwienia codzienności. [...]
Wyrwana krzywo
ostatnia
kartka z kalendarza
ulatuje z hukiem
w górę.
Jej strzępy
w tysiącach kawałków
lądują na ziemi.
Umierają
pod podeszwą, [...]
Moje ciało nosi w sobie
Nowe życie.
Nie jedno.
Jedno to za mało.
Stać mnie na więcej.
Za kilka,
a może kilkanaście miesięcy.
Może lat.
Przeznaczenie [...]
Skrzypnięcie –
- dźwięk niezadowolenia
i koślawe wygięcie deski
pod pewnym naciskiem lekkiego buta.
Schody.
Cisza letniej nocy
przerywana stopniowo
kolejnym krokiem
w kierunku szczytu [...]
Zamknięta szafa.
Puste wieszaki
rozprostowują
obolałe ramiona.
Stos ubrań piętrzy się
na dnie.
Pośrodku ja.
[...]
złośnik
Autor
"Bo nie ma we mnie nic, i nic nie jestem wart,
a czerwień mojej krwi to tylko jakiś żart
i zapominać chcę, tak często jak się da,
że nie ma we mnie nic
i nic nie jestem wart."
Myslovitz
"Szklany człowiek"
Dziękuję :) Ale bywało lepiej...
Wzajemnie - miłego, pa pa :)