Osiem miesięcy później biegłam po mokrym bruku. Mrok wypełzał z bram i ślepych zaułków. Walizka podskakiwała i traciła kontakt z podłożem, upadając z łoskotem, stukała w takt szpilek. Rajstopy kleiły się do nóg. Paranoja, biegać tak po kałużach – pomyślałam.
Nerwowo rozejrzałam się dookoła. Czy na pewno biegnę w dobrym kierunku? Nie znałam tego miasta. Kto to widział, żeby w dwudziestym wieku nie było taksówek. Nikogo nie było, ani ludzi, ani psów, ani samochodów. Cisza i tylko delikatny plusk ostatnich [...]

Dwa miesiące później poruszałam się pomiędzy oddziałami; swoim i onkologią. Przywiązanie do obcej osoby stanowiło dla mnie niewytłumaczalne zjawisko.
Jak Anioł, snułam się we mgle, i wypatrywałam jego. Jednak się nie pojawił. Mój narzeczony, jej bratanek.
Organizm Michaliny nie przyjął leczenia, chłoniak siał błyskawicznie i zbierał plony. Utrata wagi, brak apetytu i podwyższona temperatura, do tego uporczywe świąd skóry były przeciwwskazaniem do operacji. Roman prawie zamieszkał w szpitalu, czuwał dzień i noc. [...]

Świtało, kiedy opuściłyśmy apartamenty Romana. Problem pojawił się przy windzie. Michalina odmówiła wejścia do niej. Więc z ciężką głową i walizką u boku ruszyłyśmy schodami do góry. Droga była wyboista i stroma. Dotarłyśmy przed czwartą pod drzwi mojej kawalerki.
Rano jak najciszej zsunęłam się z łóżka, by nie budzić ciotki. Kiedy weszłam do kuchni, to oniemiałam. Michalina świeża i nucąca pod nosem… miłość ci wszystko wybaczy… spoglądała przez okno. Na stole przygotowane śniadanie i dymiąca kawa [...]

Wróciłam prawie nad ranem do pustej szczeliny pośród betonowej budowli. Gdzieś tam na wschodzie Słońce budziło się do życia. Jak dobrze, że niedziela – pomyślałam. Wzięłam prysznic, nastawiłam budzik… usnęłam.

Punktualnie o czternastej zadzwonił domofon. Wjechał na górę i zagwizdał z podziwu, gdy mnie zobaczył. Przytuliłam się do niego, lecz on nie odwzajemnił mojej pieszczoty, tylko poprosił o wodę.
— Gotowa? — zapytał. — To jedziemy, mamusia nie może się denerwować.
— Daj mi jeszcze chwilkę, [...]

Mówią, że miłość nie spada z nieba. Jednak w tym przypadku spadła niczym meteoryt. Ja poważna studentka trzeciego roku medycyny wpadłam w sieć szalonej konwulsji przed rzucawkowej. Zakochałam się jak głupia gąska. Lato w bieszczadzkich klimatach i misternie tkane sieci przez męskiego tarantulę trafiły w moje obszary. Na szczycie Tarnicy byłam pod gwiazdami i spadały z nieba anioły. Zostałam zafascynowana jego przysięgą… niewinność do nocy poślubnej.
Wróciliśmy do Krakowa już razem. Kobieta [...]

Kiedy termin rozwiązania się zbliżał, Goretta zeszła pod ziemię.
Wezwano akuszerkę. Rozpoczął się poród.
Nadbaba mruczała grubymi wargami jakieś zaklęcia,
przesuwając niespokojnie po podłodze szerokie stopy.
Przez cały czas palce jej zręcznie wiązały powrósło z wiotkich ździebeł trzcinowych.
Miało posłużyć do zaciśnięcia pępowiny.
Komnata odymiona była ziołami, wszędzie wisiały warkocze czosnku.
Stara akuszerka czekała, a pierwiastka wiła się w bólach.
Siedem dni i siedem nocy było słychać spod [...]

~ Właśnie w tym ujawnianym przez romantyków wyparciu ujawnia się wampiryczna strona człowieka – strefa lęku przed własną seksualnością oraz przed śmiercią. Wyparty „wampir w nas” zaczął się pojawiać jako literacki fantazmat odrażającego monstrum. […] Wampir przeraża, bo ma w sobie obcość i grozę śmierci, ale zarazem fascynuje, gdyż obiecuje zakazane rozkosze erotyczne, nasycenie stłumionego, „nieprzyzwoitego” pożądania.
~ Maria Janion

— O, Pani! — Nagle gdzieś z tyłu zadudnił donośny [...]

„Koniec końców, wszystkich nas czeka trumna […] Leż spokojnie, moja miłości. Ta trumna jest twoją trumną. Większość z nas nawet nie wie, jak to jest być w swej trumnie. Ty już teraz wiesz!"
Wywiad z wampirem - Anne Rice

Kiedy wycięto ostatnie drzewo ukazało się ogromne pomarlisko,
jakiego oczy nie widziały, ani uszy nie słyszały takiej trwożącej ciszy.
Wtedy to, Gorreta przeproszkała wszystkich mieszkańców na rynek, i ogłosiła co następuje.
Po raz pierwszy ludziska ujrzeli jej oblicze.
Piękność spod [...]

~Chciałbym nareszcie wiedzieć
gdzie kończy się wmówienie
a zaczyna związek realny
czy wskutek przeżyć historycznych
nie staliśmy się psychicznie skrzywieni
i na wypadki reagujemy teraz z prawidłowością histeryków
czy wciąż jesteśmy barbarzyńskim plemieniem
wśród sztucznych jezior i puszcz elektrycznych...
~Zbigniew Herbert

W marcu tysiąc… (popiśnik nie pamiętał już którego roku).
Wraz z pozimkiem od strony lasu wyłonił się dziwny pojazd.
Niczym ogromny grobowiec na kółkach,
zaturkotał po bruku. [...]

Znowu byłam w Zawoi i znowu poczułam klimat tego domu, i znowu sięgnęłam po pudełko, które zawsze stało w tym samym miejscu. Trzymałam w nim kilka pamiątek z dzieciństwa, nie otwierałam go od kilkunastu lat. Delikatnie, z namaszczeniem zdjęłam pokrywę. Po kolei wyjmowałam: muszelki, piasek w słoiku przywieziony znad morza, karty Piotrusia do gry, kolorowe papierki, kolczyki z turkusem i czarodziejski biały kamień oraz pierścionek z wróżką wymalowaną w oczku… leżał na samym dnie. Wsunęłam go na palec pierwszy raz [...]

Miałam trzydzieści trzy lata, kiedy otrzymałam wiadomość o śmierci babci Walerii.
— Niemożliwe — wyszeptałam i usiadłam na sofie.
Przecież dwa dni temu byłam u niej po córkę, która spędzała na wsi wakacje. Zastałam staruszkę w kuchni przy robieniu przetworów w wyśmienitym nastroju i dobrej kondycji. Zdrowie jak powinno być u osiemdziesięcioczterolatki, czyli nieduże nadciśnienie, reumatyzm i ciężki bagaż wspomnień.

Jedyne jej dziecko, moja mama od dawna nie żyła, więc całą miłość przelała na małą [...]

Ludzie bowiem to anioły bez skrzydeł, i to jest właśnie takie piękne, urodzić się bez skrzydeł i wyhodować je sobie […]
~ José Saramago

Zima dobiegała ku końcowi.
Przed oknem stała dziewczynka w żółtej bluzce z aplikacją pszczoły na piersiach. Musi przeżyć jeszcze chwilę… Do wiosny.
Smutek, jaki malował się w jej oczach, nie powinien tam istnieć. Kolorowa apaszka na głowie rozjaśniała szarą, pergaminową twarz. Ponad trzy lata temu znalazła się w tym miejscu po tym, kiedy wykryto w jej organizmie ostrą [...]