kiedy szły do pierwszej komunii
miały warkocze i wianki ze stokrotek
na białych rękawiczkach
ciepłe kakao pozostawiło plamy

obcięły włosy pomiędzy
majem a sierpniem
by czas
nie zdążył przerzedzić

w szklanej witrynie perukarni [...]

są dzieci pośród nas
kolorowe motyle
delikatna skóra pokryta pęcherzami
ramiona niczym skrzydła
zakończone nie dotykiem

codzienna udręka i zmagania
z cierpieniem
skazane na bezkresne czekanie
i świadome że nigdy nie będą wolne
[...]

gdzie się moja ojczyzna zapodziała
bo choć żyjemy
zaginęła cała
nie w ułamku sekundy
ale w sercach zwykłych ludzi
wypalona dziura
wielkości obola
w miejscu miłości do macierzy
pozostała
niechaj nie bawi się z nami
i wraca
(niewyłącznie od morza do morza)
na kuchenne stoły
gdzie na lnianym obrusie maki i kąkole
bochen chleba
naszych bliźniaczo zabliźnionych serc czeka

ja
zawieszam codzienność na blejtramie
utwardzam frasobliwością za echem wiosny
gubię spojrzenie zawstydzenia
pod opadłą powieką

ty
włosiem rozorywasz serce
wypełniasz wnętrze zwykłością
szarugą przekazujesz temperę w zastygłą niepamięć
jakby nie była niczym prócz wytchnieniem

my
trwamy w całkowitym przewyższeniu
bez barwnych łuków
czekamy w chłodzie prostracji
na światło

jedynie cisza
pod wieczór ostyga w samotności

jakiegoś wielkiego tłumu nie było
czterdzieści cztery dusze
większość bogobojnych kobiet w średnim wieku
a placu może na cztery i pół
czuć było podniosły wystrój i powagę miejsca
pomiędzy wciskało się zaciekawienie
punktualnie o dwunastej w Anioł Pański
zgasły spojrzenia a trzepot motyla zburzył ciszę
pochwalony niechaj będzie
głos donośny niósł się w niebiosa
zabójstwo sacrum
masakra tradycyjnej liturgii
nie dokonywała się przypadkiem
zdławili ją sami księża nie zdając sobie sprawy
że odrodzi się [...]

Czas gwałtownie zatrzymał kukułki.
Anna z trudem łapała oddech.
Jak w niemym kinie, była mgnieniem. Zatrzymany kadr na płótnie.

Lato w tamtym lecie było gorące.

Do niemoty dołączył się dźwięk,
nikły odgłos deszczu uderzającego o ciężkie buty.
A polana niczym mózg, pokryta kłębiącym się dywanem białych zwojów.
Drgające stosy myśli jak wężowisko, wiły się w skwarze,
na nieogarniętym grobie zbrodni doskonałych.
Ślady krwi na dłoniach, usiłowały wysuszyć ciężki oddech.
Polska, barwy ciemnej [...]

gonimy czas
łapiąc oddechy pędzimy na oślep
w pustkę bezdusznych manekinów
migających przycisków
kiedy zapomnisz kodu zawyją
masz dwa wyjścia
biec lub czekać na olśnienie

windą do góry windą w dół
nigdy na boki
za nami lustro a przed nami wyjście [...]

nie zatrzymasz mnie u siebie
jestem tylko swoja
z babiego lata splątana
płynę ponad twoimi myślami
pojawiam się zmrokiem
a znikam świtaniem

gdy ty jesteś wiatrem ja jestem dymem
rozniecasz iskry podmuchem
po chwili
w naszych ramionach gaśnie płomień
i chłód się wkrada pomiędzy

znów jestem tylko swoja
dzielę cisze na pół na cztery
i prószę popioły
po oszadziałych niepowrotach