Osiem miesięcy później biegłam po mokrym bruku. Mrok wypełzał z bram i ślepych zaułków. Walizka podskakiwała i traciła kontakt z podłożem, upadając z łoskotem, stukała w takt szpilek. Rajstopy kleiły się do nóg. Paranoja, biegać tak po kałużach – pomyślałam.
Nerwowo rozejrzałam się dookoła. Czy na pewno biegnę w dobrym kierunku? Nie znałam tego miasta. Kto to widział, żeby w dwudziestym wieku nie było taksówek. Nikogo nie było, ani ludzi, ani psów, ani samochodów. Cisza i tylko delikatny plusk ostatnich [...]

Dwa miesiące później poruszałam się pomiędzy oddziałami; swoim i onkologią. Przywiązanie do obcej osoby stanowiło dla mnie niewytłumaczalne zjawisko.
Jak Anioł, snułam się we mgle, i wypatrywałam jego. Jednak się nie pojawił. Mój narzeczony, jej bratanek.
Organizm Michaliny nie przyjął leczenia, chłoniak siał błyskawicznie i zbierał plony. Utrata wagi, brak apetytu i podwyższona temperatura, do tego uporczywe świąd skóry były przeciwwskazaniem do operacji. Roman prawie zamieszkał w szpitalu, czuwał dzień i noc. [...]

Świtało, kiedy opuściłyśmy apartamenty Romana. Problem pojawił się przy windzie. Michalina odmówiła wejścia do niej. Więc z ciężką głową i walizką u boku ruszyłyśmy schodami do góry. Droga była wyboista i stroma. Dotarłyśmy przed czwartą pod drzwi mojej kawalerki.
Rano jak najciszej zsunęłam się z łóżka, by nie budzić ciotki. Kiedy weszłam do kuchni, to oniemiałam. Michalina świeża i nucąca pod nosem… miłość ci wszystko wybaczy… spoglądała przez okno. Na stole przygotowane śniadanie i dymiąca kawa [...]

Wróciłam prawie nad ranem do pustej szczeliny pośród betonowej budowli. Gdzieś tam na wschodzie Słońce budziło się do życia. Jak dobrze, że niedziela – pomyślałam. Wzięłam prysznic, nastawiłam budzik… usnęłam.

Punktualnie o czternastej zadzwonił domofon. Wjechał na górę i zagwizdał z podziwu, gdy mnie zobaczył. Przytuliłam się do niego, lecz on nie odwzajemnił mojej pieszczoty, tylko poprosił o wodę.
— Gotowa? — zapytał. — To jedziemy, mamusia nie może się denerwować.
— Daj mi jeszcze chwilkę, [...]

Mówią, że miłość nie spada z nieba. Jednak w tym przypadku spadła niczym meteoryt. Ja poważna studentka trzeciego roku medycyny wpadłam w sieć szalonej konwulsji przed rzucawkowej. Zakochałam się jak głupia gąska. Lato w bieszczadzkich klimatach i misternie tkane sieci przez męskiego tarantulę trafiły w moje obszary. Na szczycie Tarnicy byłam pod gwiazdami i spadały z nieba anioły. Zostałam zafascynowana jego przysięgą… niewinność do nocy poślubnej.
Wróciliśmy do Krakowa już razem. Kobieta [...]