wiersze porozwieszane na sznurach
jak najczystsze koszule
bielsze od pierwotnej bieli
błękitne od optycznego złudzenia
ultramaryny
zielone z nadziei i wolne od ramy
nieregularne wyzwolone od zniewolenia
utkane nicią wrażliwości

wystawione do skruszenia na słońce
wysmagania przez wiatru powiewy [...]

widziałam wszystko
poprzez spękaną korę dotykałam
umarłych drzew
reumatyczne pędy plątały
moje dłonie
poznałam oblicza przyjaźni
które były jak razy bolesne i szorstkie
poznałam życie już skończone jeszcze zanim los
je wypełnił bruzdami
zasmakowałam poskromienia
wierząc że jest błogostanem [...]

po śladach przodków
Słońce kładzie snop cieni
budzą się duchy

Muzyka powinna zapalać płomień w sercu mężczyzny i napełniać łzami oczy kobiet.
~Ludwig van Beethoven

Powoli dzień odchodził.
Płynęła muzyka z tajemniczych głębi.
Odsłaniała swoje rzeźby w całej nagości,
zastygłej w dźwiękach ciszy.
Suita miłosna tańczyła.

Spójrz, szeptała.
To gigue pełnia życia w pomarańczowej poświacie.
Dlatego tak pokrzywiona, wzdychała cicho.
A to sarabanda tak miękko wygięta w czerwonych łukach.
Dalej allemande płaska i wyciszona w brązach ziemi.
Widzisz, każda jest innej [...]

Szczęście nie jest czymś co przychodzi gotowe. Ono pochodzi z Twoich własnych działań ~Dalai Lama

***
szczęście ust
samotne przyczepione od wewnątrz
zasznurowane ciszą milczało

głowy wciąż
zgłodniałe słowa czyhające w tyle
ukrywało drżenie

ostatnie do łez
przychodziło w czasie umierania
by musnąć blade oczy na dobranoc

czystego nigdy nie było
zabrakło chleba powszedniego

a było uniesienia tyle za wiele za dużo o łut

Dopiero gdy ostatnie drzewo zginie, a ostatnia rzeka zostanie zatruta, a ostatnia ryba zostanie złapana, zdamy sobie sprawę, że nie możemy jeść pieniędzy.
~ Cree Indian Proverb

trawa wymaga wygrabienia suchych kłączy
ogrodzenie naprostowania
złożone dwa koła
moralny kręgosłup przygniótł brezentowe mięśnie

pawlacze uprzątnąć przewietrzyć myśli
posegregować przydasie
i dać im drugie istnienie [...]

Włożyłam sukienkę i palcami przeczesałam włosy.
W lustrze widziałam inną kobietę. Po wyjściu z łazienki zerknęłam na łóżko. Leżał spokojnie, pewnie udawał, że śpi. Znam go bardzo dobrze. Tylko, dlaczego powtarzam ciągle te same błędy? Nachyliłam się i ustami musnęłam jego policzek.
— Ostatni raz – wyszeptałam z trudem.
Wyszłam zatrzaskując za sobą drzwi.
Chwilę jeszcze przystanęłam, nasłuchiwałam czy nie zawoła. Tak bardzo wtedy tego pragnęłam. Cisza współgrała z moimi czółenkami [...]

“Najlepsza ziemia aby sadzić i sprawić, by wyrosło coś nowego znajduje się na samym dnie. W tym sensie dotknąć dna – choć bardzo bolesne – jest najlepszym, co może się nam przydarzyć, stanowi bowiem żyzną glebę gotową do sadzenia”
~ Clarissa Pinkola Estés

tańcząc w ciemnościach słyszy muzykę
w dudnieniu pociągu w postukiwaniu kuchennych kubków
w kroplach deszczu na różach w świcie i w zmierzchu

nie chce odhaczać kolejnej pustki na schyłku dnia
tworzy i bawi się kolorami cieni na powiekach
nie słodzi herbaty pije dużo wody
łączy sukienki w dziwaczne zestawy [...]

w kolażach życia tworzę swoje
na wysokości podkurczonych kolan
doklejam napis gdzie jesteś
patrzę na ścieżki
po których układają się szyszki i patyki
na zmęczoną korę starych drzew

wciąż wracam do tamtej strony
z niechęcią wydzieram z niej obraz
nagie ciało kobiety
skurczone w pozycję embriona
owinięte folią zaduszone oddechy

jestem jak Weronika z podwójnym życiem
tak jak ona wiem
że wszystko otwiera się i zamyka
w każdej chwili szukam tych znaczeń

jeśli tak jest jeśli świat pulsuje
to co trzeba zrobić żeby odczytać ukryte sensy
i zbliżyć się do istoty rzeczy