czasem wydaje mi się że wciąż widzę światło
dociera do mnie wówczas
że ten blask jest w moim wzroku
przymykam wtedy oko i nie puszczam więcej wodzy niepewnych spojrzeń

bo nie ma znaczenia co powiesz
na brak pytań każda odpowiedź
znaczy wszystko
i nasze nic

świat zatoczył już koło [...]

po wszystkim przyszła mi zima

jak zwykle

cztery białe pory i piąta
o tobie

wrastałeś w każdą szczelinę
jakbyś tam żył
u zarania
nawet drzazgi nie imały się twoich małych dłoni
tak, jakbyś z tkanek drewna był
gałąź z ich gałęzi

wszędzie byłeś
i stawałeś się powrotem
jakbyś wskazywał mi drogę

idziemy sześć stóp w noc
a do herbaty dodajemy słońce
podchodząc do lustra
zamykamy oczy i widzimy piękno

my, co się topimy w łyżce wody
a pływamy w przestworzach

czerwiec jest od /nie/równowagi
od /nie/pokoju

plącze wiąże a potem prostuje
każe gnać uciekać
zwolnić i się zatrzymać
tylko po to żeby zapytać
- dlaczego stoisz?
biegnij!

czerwiec jest prostym początkiem [...]

podobno w moich oczach niewiele się mieści
a zarys ust nierówny
to od słów zatrzaśniętych za bramą zębów

podobno to nic nie znaczy
podobno to tylko kilka linii na kruchej mapie ciała
gdzie piegi gwiazdy tworzą swoje galaktyki

pełnia człowieka wydarza się przecież nie jeden raz w życiu

o godzinie 1:02 nie chce być ciałem
nie chcę mieć bioder wcięcia w talii brzucha ud długich wlosow

nie chce czuć dłonią ani policzkiem

chcę być głosem i zapachem
słowem albo lepiej

ciszą

nie szumisz już skruszonymi dłońmi

w oczach masz mleczne drogi
do dawno zapomnianych miejsc
dwie czarne dziury

nie wiem o czym milczysz
już nie dopuszczasz mnie do słów
w których plączesz swój własny język

przecież dobrze wiemy
że na samym jego końcu
jesteśmy tą samą tęsknotą