Przetrwaliśmy - tak, jak robiliśmy to w przeszłości i będziemy robić w przyszłości

Kiedyś miałam w sobie tyle światła. W swoim wnętrzu. Teraz, patrząc na przeszłość, desperacko zadaję sobie pytanie: "skąd się brało? Dokąd odeszło"? I nie mogę znaleźć odpowiedzi.

Życie nie składa się tylko z samych rzeczy prostych i przyjemnych. Gdyby tak było nie uczylibyśmy się, a nauka jest kluczem do rozwoju.

"Nie myśl, nie wiersz"

Kielich życia - kielich trucizny
Wszyscy pijemy, na zdrowie.
Nie mamy wyjścia, na zdrowie.
Trucizna rozpala żyły, ogień
dusi płuca. Żar rozpala umysł.
Po co, po co, po co? Bo trzeba.
Tak zostaliśmy stworzeni,
bez naszej woli.
Katarynki i kukiełki,
nakręcane innymi dłońmi.
Większymi, lepszymi, piękniejszymi dłońmi.
I drugimi - gaszone jak świeczki.
Ale pierwsze dłonie władają drugimi.
Ale pierwsze dłonie nie nadają życiu sensu.
Po co, po co, stworzyłeś mnie, Panie?
Żyję, bo muszę, bo mi kazałeś.
Zgasić ten ogień - nienaturalnie.
Nie śmiem przeciwstawiać się Twej woli.
Ale zdradź mi, zdradź mi, zdradź mi.
Zdradź mi, jaki życia mego sens?

Czytaliśmy kiedyś "Cierpienia młodego Wertera". "Wertera", jak to się potocznie mówi. Kiedyś sądziłam, że Werter ostatecznie był wariatem, teraz uważam, że miał dużo racji.

Najpiękniejszą muzyką na świecie jest śmiech, oddech i bicie serca najbliższej osoby, najbardziej to serce rozrywającą - jej płacz i krzyk.

W pociągach lubię jedną rzecz. Jeśli nie zdążysz na jeden, zawsze możesz pojechać kolejnym, w tą samą stronę, osiągając ten sam cel. W życiu jest inaczej. Jeśli spóźnisz się na ten konkretny, przeznaczony specjalnie dla ciebie, nie wsiądziesz do następnego, nie znajdziesz takiego, dzięki któremu osiągniesz ten sam cel i cel, który chciał*ś osiągnąć. Czas ucieka.

Łzy nie są powodem do wstydu, nie są słabością. Są siłą, jedynie silni nie boją się okazywać co naprawdę czują

Im bardziej jestem wolny, tym więcej więzów ograniczeń mnie pęta.

Boimy się nie ludzi inteligentnych, ale tego, że możemy wyjść przy nich na głupców.

Nieważne, że przegrałeś jedną bitwę. Najważniejsze, abyś wygrał wojnę.

- Zawsze pozostaje nadzieja. - Odparła, patrząc na mnie uważnie.
- Nadzieja matką głupich i naiwnych. - Skontrowałem spokojnie.
- Tonący brzytwy się chwyta. - Powiedziała, uśmiechając się leciutko.
- Więc dlaczego zawczasu nie nauczyć się pływać? - Zapytałem, unosząc jedną brew. - Dlaczego nie nauczyć się pływać na oceanie naszego życia?
- Nie wszyscy to potrafią. - Odparła, patrząc na mnie z miłością.
- Potrafią, po prostu jeszcze o tym nie wiedzą. Nie znaleźli kłody, na której mogą podryfować. Nie zrobili statku, na którym będą mogli płynąć. Nie kupili motorówki, którą przetną wody.
- Na tych wodach często panuje sztorm.
- Na tych wodach zawsze panuje sztorm. Nie patrzy na naszą sytuację, nic go nie obchodzi, przybywa, zabiera co chce i odchodzi. Nieokiełznany i rozszalały, rozpędzony, rozogniony. Życie rzuca nam kłody pod nogi, ważne, aby je pozbierać i wykorzystać dla siebie.