Zaciągam się, wracam wspomnieniami do tych wszystkich ludzi, którzy okazali się być jednym wielkim kłamstwem zatruwającym moje życie, moje serce, moją duszę.
Niech chłód waszych kłamstw was pochłonie.

Rozerwij mą duszę. Spal, zniszcz, zakop. Tylko... Nie odchodź.

Miłość i przyjaźń nie istnieją. One wykluczają się z definicji. Nie można kochać, będąc przyjacielem. Nie można być czyimś przyjacielem, nie kochając kogoś.

To zabawne, jak niektórym ludziom udaje się wyrwać kogoś ze swojego życia, zostawiając jedynie dziurę w twoim sercu.

Najgorsze co może się w życiu wydarzyć, to utracić swoją bratnią duszę.

Miłość nie istnieje. To tylko patologiczny wytwór naszej wyobraźni.

Głowa mi zaraz pęknie. Kłótnia myśli zaczyna wymykać się spod kontroli.