Nieważne jak daleko popatrzę
Ty zawsze spadasz jak gwiazda z nieba
Na łeb na szyję
Nie moją niestety
A ja kocham te usta niemoje
Tak delikatnie grające na strunach wnętrza

Jesteś a ja bojąc się uśmiechu
Udaję pogardę
Bojąc się szyderstwa bliskości
Wyśmiania
Wstydu co się zagnieżdża,
Upokorzenia
Tarzam się w samotności przy tobie
Udając niedostępną
W dzikość siebie samej się zapuszczam,
Uciekam do głębi do której nikt nie ma dostępu, zamykam się na klucz i wyrzucam go do wody
A ty nie umiesz pływać tak [...]

już nie chcę żyć w tym świecie
w żałosnym geście rozpaczy
niezrozumiały krzyk dla innych bełkot nieważny
bo ktoś balastem nikim więcej, umrzeć lepiej, niż udawać życie
drobne gesty nawet śmierć poległą przypominają

nikt z tobą nie jest
a ty po innej stronie brzegu sama
podniesiesz się z piasku zimnego?

zapytaj mnie o to gdy będę w przestworzać gonić niedoścignioną dotąd tęczę [...]

szyfrem do mnie się zwraca ten świat
potajemnie
pozornie nieskładnie
na granicy
nerwicy serc

muszę podążać tymi przebłyskami geniuszu
marniejącymi gdzieniegdzie w szarości nieba
ku alter ego
ku wzniosłości.
[...]

Zabieram ci dziś dzień wiosenny
Jeden z tych co cieszy i drży naprzemiennie

Odbieram ci go za uśmiech

I zabieram też zeszyt twój z podróżami
Kolorami wypełnionymi radością

Zostawię list krótki
Tak będzie
Najprościej [...]

no tak
w herbaciarni
marzenie ulatnia się
parami

wypędzę ci z głowy
te wonie rozmaite
przesłyszenia serdeczne

zamienię w agonię wieczną

znudzi ci się to czekanie
w poczekalni strat.

Taniec szaleńca
maska którą noszę na co dzień
gdy tańczę wolnym powolnym
umieraniem
maska jak ją ściągam co wieczór
to ukazuje mi się prawdziwa twarz

ta twarz co ze mnie drwi
brudna pokaleczona
strupami ohydnymi pokryta
bliznami cięciami
stara miłość pokrzywdzona przez los
przez nieubłagany los wyryta
nożem błękitu co żalu spowija każdą chwilę
kiedyś przerwana
w strzępach
gnijąca
ona ta twarz ze mnie drwi i kpi
nieustająco
ukazuje mi postać świata okrutnie
bez nuty żalu
choć dziwnie smutnie
obco [...]

jak mam ukryć przed sobą że tęsknię
usycham i czasem cicho westchnę
od niechcenia pragnienia przy robieniu herbaty
i to że chcę być żywym umarłym

nie chcę już czuć
ale przestać też nie chcę
bo dusza moja od bólu się starła i podarła
i mieszam w sobie cierpienie
jak cukier w tej herbacie
nie chcę tego słodkiego posmaku utracić [...]

cierp w spokoju
ty coś wierna
zabij się po cichu
maro piekielna ..

`w tej jednej chwili
kiedy wszystko się zaczyna
kiedy ogień w oczach można dostrzec
kiedy się nawzajem nikt nie obwinia
ta cienka linia
ludzkiego zwątpienia
nieprzekroczona granica,
jeszcze nie musisz uciekać, co tchu biec
w tej jednej chwili
gdy nikt jeszcze kłótni nie wszczyna
kiedy spokój serca masz w sobie [...]

już nie wyolbrzymiam bólu jak przystało
na romantyczke niepoprawną ,
jedynie uronię łzy nic dla nikogo nie warte
i serce na stole położę od obojętności podarte
i życie we mnie zachodzi ciężkostrawnie
i uchodzi każda kropla krwi ulatnia się
w nieziemski pył,
śmierć to za mało,
aby przeżyć..
nic

`gdyby serce było silniejsze od rozumu
umiałoby "marnować" czas dla miłości
tracić siły ostatnie dla serc słabszych, dla radości
szczęścia wytyczać inne drogi
sobie ludziom w szarym tłumie
nie odsuwać głębi marzeń życiodajnych

Doprowadzasz do spotkań
inne odwołujesz
dlaczego taki grafik wybierasz
plany niespodziewane snujesz
i muzyka grana na złamanych
skrzypcach świata
jedyne źródło światła w tej czeluści zamarłej
które jest jeszcze w tobie
ledwo dosłyszalne drgnięcia
stubłyski w oczach
kiedy widzisz go z daleka..`

`uciekasz w przestrzeń niewidzialną,daleką
przed tym co deptasz nieustannie uciekasz.
Blaski tylu zakochanych zdumionych
oczu
w blaskości śnieżynek pojedynczych
z mrozu ust
nieposmakowanych
nie zauważyłaś?
tyle miłości straconych
w tych płatkach losu mieniących się
tych okruchów samotności
gdy stoisz widzisz
minie rok
miniesz ludzi czas
i wieczory utkwione w dobie
utraconego blasku kryształu.
Nie minęłaś ich przypadkiem
przeznaczenia ukradkiem.?`

`gdy spojrzy w lustro
dostrzega ból
co całe życie porcjami ją kłuło
prosto w narząd miłowiania
prosto w urząd zapominania
w podświadomości tkwiło do końca
chmur wiele czarnych wiszących nad słońcem

i nie ma na świecie już większej bliskości
niż jedno spojrzenie pełne miłości
gdzie wszędzie nienawiść
uczucia wpół wrogie
tam chwila na moment nastanie błoga..`