I mam ochotę wyć
Jak ten wilk zauważający księżyc
Rozdrapywać blizny na ciele
Wpychać w nie kryształy soli
Upadać przed każdą metą
Zostać przyłapaną na agonii szaleństwa
Poczuć smak jego łez smutku
Zranić tak, by oddech stracił
Machać, gdy wyciąga rękę
Deptać, kiedy wstaje
Podkładać nogi, gdy wyczuwa trop
Chować się, kiedy zaczyna szukać
Kochać z innymi, gdy płyną mu łzy
Podać kroplówkę z arszenikiem
Wciąć w ramiona, by wyryć na kręgosłupie krzyż
Obdarzyć szlakiem obojętności
Pocałować i odejść.

Tyle mam dla Ciebie miłości
Na tyle pozwoliłeś mi kochać.

Ten uśmiech- ten dla Ciebie
Nauczyłam się go.
Nie wyszło. Mówili; "nie ćwicz"...
A ja wciąż chodzę przed lustro
Z wygiętymi wargami,
Z ukosa spoglądają i prychają wzgardliwie.
Nie oduczę się.
Powiesz tylko słowo?
On nie chce zejść,
Coś go ściska w środku.
Mama powiedziała, że nadzieja.

Znalazłam wyłącznik.
Dodała jeszcze; "córeczko, ona umiera ostatnia"

Poczułeś moje ciepło? Całe dla Ciebie.
Bez rękawiczek, czapki, kozaków- naga.
Wiatr wieje,
Chyba już wszystko Twoje...
A ja idę wciąż za Tobą. Za zamiecią.
Chcę Cię przytrzymać... Ale...
Uciekłeś?

Zimno wszędzie, cicho wszędzie.
Uśmiech? Tu nie przejdzie..
Ksiądz na lewo pali świece.
Jego żona łzy wciąż plecie.
Krzyk donośny; dziecka chyba
Dziś o piątej u nich stypa.
Córka twarda, nieugięta
Zaciska oczy, ale łza zbyt natrętna
Odpycha brata, chusteczkę rzuca
Od niedoboru powietrza pękają płuca.
Samotność spoziera z serc otchłani,
Ich wspólny żywot okazuje się na nic.
Nie ma rodziny. Bo taty nie ma.
Jego odejście zbyt wiele zmienia...

Teraz wędrują na cmętarz stary
Serce i oczy ból okrutny pali.
Do [...]

Była silna, nierozerwalna
uparta jak nikt
pewna niczym świt.
Mocna, nieustępliwa
czasem gderliwa,
ale zawsze wiedziała kim jest.
Tym razem, nie poszedł jej test.
Jak to możliwe, czym spowodowane,
które z uczuć zostało przelane?
Na jej niekorzyść przyszło uczucie
teraz przeczucie, że to nie ona,
dusza zraniona.
Kto to zrobił, kto mógł chcieć ją zabić?
Do groty swej zwabić...

ODEJDŹ, kimkolwiek jesteś...

Mijam Cię - nie zauważając.
Mijasz mnie zbytniej uwagi nie zwracając.
A ponoć Bóg nas kiedyś w górze połączył,
byś przy mym boku, po wieki wieków, amen
na zawsze żył.

Wiedziała, że to nie tak,
wżdy pierwszy musi być znak,

Ale wciąż czuła muśnięcia jego ,
nie było w tym nic magicznego

Dla niej azaliż cudem się zwało, bo
spojrzeń takich na świecie jest mało.

Prądy i burze, sztormy i fale
a ona wciąż z tego wychodzi cale. [...]

Deszcz to ułuda, kraina nicości,
pogrąża człowieka w marazm,
w poczucie obojętności;
zabiera marzenia o utopijnym życiu
pozostawiając cząstkę szczęścia,
w ukryciu.
Targnie na mur osłaniający wspomnienie,
żywiąc się klęską, doprowadzając do zapomnienia.
Wpaja świadomości gorycz,
smutek, otępienie;
Kradnąc to ostatnie ,najważniejsze ...
ukojenie.

Szłam przez ulicę patrząc na ludzi
Czytałam jakie uczucie teraz się w nich budzi.

Widziałam cierpienie, czułam ten ból,
Oni nie grali żadnych głupich ról.

Przeszywał mnie ich zewnętrzny chłód,
A ich serca były zimne jak lód.

Szukali sensu, spełnienia, wierności
Wypatrując tej jednej, jedynej miłości. [...]