Denerwująca jak powiew wiatru przy zamkniętym oknie
jest mi
Twa obecna nieobecność
Niczym promień na zachmurzonym niebie
taka jest
Twa obecna nieobecność

Nie sadzaj go na kanapie swojego łóżka
We wgłębieniu fotela obok okna gdzie zwykłaś to robić też nie
Nie podpisuj się jego imieniem między kwiatami na tapecie
Zapomnij o stawianiu jego kroków na środku dywanu w pokoju
Nie wydychaj jego dymu papierosowego przenikającego w zasłony
Nie płacz nad czytanymi przez niego książkami w środku nocy

Wspominaj go na przystanku wyszytym tysiącami nazwisk
Wspominaj wyrysowane na asfalcie nie widzialnym markerem jego urocze słowa, które nie jeden mężczyzna kierował do nie jednej kobiety
Wspominaj go w starych piosenkach śpiewanych dla milionów innych
Wspominaj z nosem przy szybie autobusu sposób w jaki patrzył, jak mężczyzna patrzył od wieków na kobietę

Wspominaj wszędzie, gdzie twoje stopy mieszają się ze stopami innych
W miejscach nic nie znaczących
Gdzie nienawiść przeplata się z żarliwym pożądaniem
Tam właśnie spalaj pragnienia

Dom zachowaj bezpieczną oazą
Oazą w której schowasz się jak w bunkrze
Bunkrze gdzie za zamkniętymi drzwiami
Za ryglem i zamkiem
Będziesz dochodzić do siebie