Myśli — yestem

love covidove 3 - listopadowianka

zbieg z kwarantanny piękny i młody
a obok piękna dziewica
pręży swe ciało cudnej urody
siedzą przy świetle księżyca.

tuż za cmentarzem każdą noc prawie
pod tym się widzą modrzewiem.
młody jest szewcem to wam wyjawię
kto jest dziewczyna? - ja nie wiem. [...]

a oto rozdarły się szaty me na dwoje
ziemia się zatrzęsła i skały zaczęły pękać jak... słoje
(nie przesadzam odrobinkę z dramaturgią?)

drżyjcie panny* wdowy żony
smok wychodzi wyp(o/u)szczony

........
*te z odzysku też :P
oczywiście chodzi o wyjście z odosobnienia covidowego :)

love covidowe 2

trafił na nią na drugim brzegu rzeki
nie pamiętał że była aż taka piękna
wypadło jej z głowy jego imię ale wyszeptała "kocham cię"
przytulił ją i z wrażenia zmoczył spodnie
nie miała okularów było jej cudownie w jego silnych ramionach
wydawał jej się przystojniejszy niż na pierwszym spotkaniu
całkiem zapomniała o perfumach i swoim małym wielkim problemie
czuła się jak w niebie

trafił na nią w internecie słabo widział ale nie był technofobem
nie radziła sobie z komputerem pomagała jej we wszystkim wnuczka
wyprasował sobie spodnie i nową koszulę miał problem z pamięcią
ale ustawił sobie trzy budziki żeby nie spóźnić się na spotkanie
kupił kwiaty tylko zapomniał okularów
założyła najlepszą sukienkę i wylała na siebie cały flakon perfum
żeby nie odkrył jej małego problemu z nietrzymaniem
nie poczuł nie miał już zapachu i smaku
zmarł dwa tygodnie później miał choroby współtowarzyszące
walczyła o życie w tym samym szpitalu nie wiedziała że zmarł tak blisko
przegrała kilka dni później

na kolczastym kwiecie siadł motyl nektaru spragniony
chciał przytulić motyla chwast pomylony
lecz ból zadał niezamierzony
uciekł motyl zraniony

zgasło światło
a kiedyś na dziobie barki światła przebijał węża
dziś pan ciemności i chaosu
wcielenie całego zła
o set

nie czuję godzin ni dat
szary jest mój cyferblat

mężczyznom łamię kręgosłupy nogi ręce i "oprawiam ryje"
przed kobiecym powabem wdziękiem... próżno się kryję

obudziłem się w chorej rzeczywistości
prawa ręka mocuje się z lewą
lewe oko nie może patrzeć na prawe
prawe ucho czego innego słucha niż lewe
lewa noga w inną stronę chce iść niż prawa
chaos bo w mózgu wszystko odwrotnie
i tylko głupie serce chciałoby być
całkiem pośrodku

w złocie i koronkach przed islamem dygotali
siły kobiet nie doceniali

płeć nieładna

świnia prostak cham pieprzony
pijak złodziej mąż swej żony
oszust tchórz niedorobiony
świr bandyta osadzony
gruby łysy i szalony

nieudane boskie klony

love covidowe

wpadli na siebie całkiem przypadkiem
ona w kwiatuszki on w masce w kratkę
i choć nie mogli dostrzec swych twarzy
to czar bliskości im się zamarzył
już władzy ręka karze mandatem
zmartwi to pewnie mamę i tatę
gdzież jest ich wina? - pyta staruszka
- przecież maseczki mają na uszkach?
najświętszy przepis właśnie zbrukali
bo... odległości nie zachowali

ta większa która dziecku uśmiech jasny maluje
czy ta która łzy ciśnie i najbardziej słono smakuje?
jedna jest
nieśmiała chowa się gdy jej ktoś poszukuje...

chcesz ciastko?
zjedz najpierw szpinak!
lubisz język polski?
wkuwaj wzory!
chcesz obejrzeć film?
oglądaj reklamy!
pragniesz szczęścia?
ono też jest w pakiecie...

przekleństwa stały się językiem oficjalnym
przeklinają politycy piosenkarze pisarze aktorzy sportowcy
rodzice i dzieci...
wkrótce zmieni kształt nawet urbi et orbi

chciałbyś już usiąść cicho w fotelu
grzać zimne serce ogniem z kominka
czytać lekturę z angielską flegmą
ucieszyć kwiatkiem wypić herbatkę
wspomnieć o latach których nie było
a których urok wciąż tkwi w pamięci
zjeść ciastko i już nie pragnąć innych
szepnąć coś mądrze i nie na temat
przysnąć w ostatnich promieniach słońca
i tak doczłapać się aż do końca

ja na twą jesień patrzeć nie mogę
odwracam oczy w przeciwną stronę
i chociaż zima czeka za rogiem
to moje oczy wciąż są zielone