wielkość człowieka mierzona jest wielkością jego wyborów

sam nie wiem - zasypiam albo budzę się w dziwnym świecie bez klamek
bez wyjścia bez śladu logiki
najbliżsi mordują się za kasę za wiarę za brak wiary nadziei i miłości
szambo wylewa się już otworami wentylacyjnymi ze wszystkich mediów
sprzedają swoje dzieci matki nerki poklejone cnoty poparcie kradzione medaliki

ostatnia kromka chleba... choć chleb w tej chemii trudno znaleźć
umiera świat z plastiku coraz bardziej z plastiku
ale przy minimalnej emisji dwutlenku węgla
bo nie ma węgla

nie pozwól oszaleć ostatniej namiastce inteligencji człowieka

S Q S

choć nigdy nie był z ciebie żaden tam lew nad lwy
już ci pożółkła grzywa i posiwiały kły
coś kłuje w boku gdy jakiś kociak mówi ci
nieziemskim głosem o kimś z zupełnie innej wsi
i wiesz że najprzystojniejsze ciacho to nie ty

pewne dziewczę w mej krainie
słysząc że smok z pożerania słynie
poprosiło mnie cichutko
żebym jej wyjawił krótko
jak mężczyznę się pożera
bo trafiła się cholera

smok się mało nie udławił
potem jej głupoty prawił
o dwudniowym gotowaniu
o duszeniu przyprawianiu [...]

trudno się odkrywać
kiedy wokół chłodne spojrzenia

świat wciąż się zmienia nie ma dwóch podobnych nocy
tyle lat a ciągle te same serca oczy
czas krzywi lustra lecz trzymają się za ręce,
na twarzach uśmiech w sercach maj czego chcieć więcej

najgorszy ten wiatr...

codzienność szara czarna czerwona staje się nałogiem
każdego ranka budzimy się w swoim więzieniu
mechanicznie wykonujemy czynności życiowe
pchamy swój głaz pod górę
płacimy potem krwią zdrowiem wolnością
marnujemy swój najlepszy czas
pozwalamy sobie wlewać truciznę do głowy i serca
nie ufamy sobie bardziej niż kłamcom
myślą za nas inni ludzie maszyny systemy
tylko ból czujemy sami...
ale przecież jest tyle cudownych środków przeciwbólowych
trafiających podwójną dawką prosto w cel...
przez całe życie na bocznym ślepym torze
boimy się wykoleić...
trwamy w uzależnieniu
póki nie skończy się droga
najdroższa z dróg
spalamy brylant który kiedyś dostaliśmy
nie mamy szans odrodzić się z popiołu
wszystko porwał wiatr...

szczęście jest w nas wystarczy się uśmiechnąć i wytrzeć łzy
to zieleń wiosny zapach bzu w głosie skowronka ja i ty...

wiedzie do moralnej i uczuciowej nędzy
bezgraniczna miłość do władzy i pieniędzy

cykraina

wycisnęli mnie z lewej z prawej
z dołu i z góry
chcą wyrzucić
pozbyć się kłopotu
a ja wciąż pachnę świeżością
i słońce mam na skórze

jedni wybierają sobie grupę
innych wybierają grupy
choć idą samotnie

sieć kradnie coraz bezczelniej nam dzieci
ale to nasza wina a nie sieci

niebajka

dostała łania po wujku pistolet
stary i wszystkie zwierzęta się bały
że sam wystrzeli i komuś porządnemu krzywdę zrobi
skunks tchórz i miś zaproponowały jej gwarancje bezpieczeństwa
oddała pistolet a oni przygotowali dokument na papierze
toaletowym i stempel przystawili z guzika
cieszyła się łania że teraz jest bezpieczna
ale miś stwierdził że jest chora i trzeba jej puścić krew
najlepiej całą
miś rozsiadł się w jej domu a cały chory dobytek spalił
skunks i tchórz nie chciały drażnić misia
podobnie borsuk i łasica które uwielbiały misia
i korzystały z dobrych z nim relacji

nikt nie pomógł łani
umarła srebrenica

ale może skunks z tchórzem odznaczą ją pośmiertnie orderem
z kapsla?
może borsuk ma jakiś niepotrzebny?
w końcu tyle piwa pije...

gabaryty mają smocze... straszydła
lecz serca u nich gołębie i skrzydła...