Znów jedno słowo za dużo.
Wylewam się,
nie doceniają.
Wymyślam,
przyjmują za prawdę.

Poznawać własne wyobrażenie...
To takie łatwe.

Może warto sięgnąć głębiej?
Nie tylko oficjalne poglądy,
przede wszystkim
czyny,
uczucia,
prywatne myśli...

Znów jedno słowo za dużo...
Kolejna cegła fikcyjnego wizerunku.

Nadinterpretacja mojej osoby,
każdy widzi to, co chce...
Zero wysiłku,
by poznać prawdę.

Rzeczywistość sugeruje,
że lubiana jestem
jedynie jako aktorka.

Gdy tylko odkryję część
prawdziwej siebie...
"Za dużo.
Wystarczająco Cię znam.
Wystarczy"

Znasz mnie?
Więc powiedz,
powiedz jaka jestem
naprawdę...

Czasami warto sięgnąć głębiej...
Nie warto cały czas podziwiać
okładki.

Stoję w dużym sadzie,
Widzę młode pąki
Na wiotkich gałązkach wiśni.

Przyszłaś odziana w zwiewną,
Cienką, białą sukieneczkę...
Z Twoimi jasnymi włosami
Igrał beztroski wietrzyk.
Poruszone kosmyki wywoływały
Tą charakterystyczną woń...
Pachniesz wiosną, życiem.
Uwodzisz swą kobiecością.

Spod delikatnych powiek,
Spoglądasz niebieskimi oczyma.
Są pełne radości, szczęścia.
Promienie słońca wywołują
Niesworne, mieniące się refleksy.

Chciałem podejść bliżej,
Nastąpiłem na suchą gałązkę,
A Ty, płocha ptaszyno,
Zerwałaś się do ucieczki...

Stopy tonęły w ożywającym
Dywanie bujnej, zielonej trawy...
Jednak nie zostawiały śladów,
Jak gdybyś piórkiem była.

Zdążyłem krzyknąć tylko:
"Czekaj, moja Nimfo!"

Rozpłynęłaś się w błękicie nieba,
Gdy ptaki śpiewały ku Twej czci.

Mego prawdziwego imienia nie znajdziesz
w dokumentach, w akcie urodzenia...
By je poznać...
Szukaj wśród kropel rosy na łące w wiosenny poranek,
wśród gwiazd na ciemnogranatowym, letnim niebie,
wśród wielobarwnych, jesiennych liści opadających z drzew,
wśród mieniących się kryształków śniegu w zimowe południe...
Szukaj go w radosnych oczach doświadczonych przez życie ludzi,
w nieśmiałych uśmiechach samotników,
w gabinecie pedagoga znanym z dźwięków Chopina,
w uścisku nieznanego człowieka.
Szukaj go na głośnych, roztańczonych imprezach,
na łące Lednickiej, zalanej wodą wiary, ludzkich serc,
na kościelnej ławce służącej wielu ludziom za podporę,
na ludzkich ustach, poznaczonych bólem, smutkiem, szczęściem i miłością.
Szukaj go... Ale i tak nie dasz rady go zapisać...

Inspiracja: Piston