Krople deszczu,
jak promienie słoneczne.
Dotykają skroni.
Niczym magia świata.

Barwą płaszcz rozwija,
gasząc szarość pory.
Dzień w radości słońca,
rozświetla kolory.

Kwiat tęczą zachwyca,
w soczystej zieleni.
W tle koncerty ptaków,
nie czując jesieni.

W cieple Twego lica,
minął właśnie wrzesień.
Trzymając za rękę.
Taką widzę jesień.

Wzrok Twoje krągłości podziwia.
Widząc perfekcje Twojego ciała.
Rozwiane włosy czarujący uśmiech.
Sukienka skąpa, dla mnie doskonała.

Smak to wspaniałym darem jest od Bogów.
Żadna potrawa nie odda mi tego.
Co pocałunek gorący od Ciebie.
Nie będę kłamał, po nim jest jak w niebie.

Węch czuje powab, perfum delikatny. [...]

Co się dzisiaj ze mną dzieje,
te­go nie wie nikt.
Mój ro­zum kiedyś oszaleje,
też nie zro­zumie nikt.
Głup­stwa­mi losu,
dusza się cieszy.
Nie ro­zumiejąc niczego.
Cze­go pragniemy,
co chce­my w życiu.
Już nie poj­miemy Tego.

Czar prysł, jak bańka mydlana.
Cóżem to uczynił miłości nieznana.
Może w życiu stąpam, po tak kruchym lodzie.
Ze nie jestem Miła w Twoim gustu modzie.
Myślałem żem silny, a jednak mnie boli.
Twoje słowo milczy. Już nie zadowoli.
Brakuje mi ciepła Twoich wierszy Miła.
Co mam zrobić biedny,byś do mnie wróciła.
Bukiet pięknych róż na targu kupiłem.
Chciałbym Ci je wręczyć , lecz drogę zgubiłem.
Małym ruchem palca, wskaż dobry kierunek.
Przybędę tak szybko, wezmę nawet trunek.
Tylko nie milcz Miła, bo czas z sercem tyka.
Kiedy się spotkamy , znów zagra muzyka.

Mały pajączek mieszkał,
w pewnym Bożym domu.
Nie rzucał się w oczy,
nie wadził nikomu.

Żył sobie spokojnie,
w swym pajęczym świecie.
Jego świat zmieniło.
Narodzone dziecię.

Nie mając nikogo [...]

Powstało z krwi, w bólach krzyku matki.
Poczekało na uśmiech, pomimo zmęczenia.
Szok termiczny przeżyło, oddech załapuje.
Choć jeszcze nie widzi, to obecność czuje.

Smakiem piersi karmione, w życiodajnej żyle.
Widzi pierwsze barwy, w tle są jak motyle.
Słuch wciąż jak na straży, dużo jest nowości.
Ciekawość go zżera, znowu pełno gości.

Zaczyna poznawać nowe zmysły świata.
Pojmując rozmowę, krzyczy mama tata.
Depcząc coraz dalej, nabiera pewności.
Ukazując ziemi, swoje pierwsze złości.

W stanie już dorosłym, doznaje uczucia.
Kocha i żartuje, niespokojna dusza.
Czasami jest smutne, będące w rozterce.
Smak życia pobiera, w nie małej chochelce.

Zaczyna pojmować, trudy tego życia.
Są chwile zwątpienia, ale Coś zachwyca.
Mimo tylu bólu, z chwilami rozkoszy.
Pragnie żyć tak długo, jak pozwolą oczy.

Uczta weselna,
Zastawa srebrna.
Pąkiem kwiecistym.
W promieniu mglistym.

Tęczy kolory.
Miłości tchnienie.
Smaku wolności.
Wieczne pragnienie.

Gnijący korzeń.
Śmierć tutaj gości.
Rozpusta Bogów.
Kobiece nagości.

Iluzja wierszy.
W fontannie bicia.
Słowo zachwyca,
W pokerze życia.

Mimo tylu słów radości,
pełnych ciepła i słodyczy.
Nie możemy być ze sobą.
Jednak to Nas. Nie dotyczy.

Całą duszą jestem z Tobą.
Twoim ciepłem koję serce.
Mimo braku Twej bliskości.
Jestem blisko, gdy tak zechce.

Nasze drogi to enigma. [...]

Dla Ciebie zburzę wszystkie mury.
Tworząc pałace dla Twych stóp.
Dla Ciebie poprzestawiam góry.
W gorącym słońcu dając chłód.

Nawet gdy musząc w brew natury.
Zmienię kierunek toru w rzece.
Przepędzę wszystkie czarne chmury.
Byś mogła płynąć w światła opiece.

Dla Ciebie wszystkie oceany.
Wypiję duszkiem. A co mi tam!
Stercząc służalczo nad Twym łożem.
Wypluję z siłą. Gdzie? Powiedz! Może tam?

Dla Ciebie kosmos zgniotę w garści.
Zatrzymam ziemię a poruszę słońce.
Wszystko w imieniu Twej miłości.
Chcę Ci coś dać i jest gorące.