20-03-2014
Daj spokój. Jesteś nikim. Jak bardzo nie starałbyś się walczyć z tym to i tak układasz scenariusz w ten sposób by zostać sam. I zostaniesz sam. I jesteś sam a wszystkie mosty płoną. I jest fantastycznie. Do niczego to nie zmierza. Droga się gdzieś kończy w połowie. W połowie drogi do gwiazd. Radiowy sygnał rozprasza się gdzieś w mgławicach, niknie, nigdy nie dochodząc do celu. Bzdura. Ktoś zbudował mega transmiter. Nawet na jakiejś ciągłości przestrzeni wytoczył olbrzymie przekaźniki. Wszystko to by wysłać Cię do gwiazd. To jednak na nic. To wszystko za mało. Zawsze byłeś tylko nic nie znaczącą falą.

wiesz to nie tak żebym miał jakąś depresję czy cokolwiek innego.
Żyję sobie, wy sobie żyjecie. jest dobrze
nie wchodzę wam w drogę
wy nie wchodzicie w drogę mi.
macie swoje wizje świata,
ja mam swoją wizję świata
budujecie swój nowy wspaniały świat
ja też przecież buduję swój tajemniczy ogród
to nie tak że jestem zły
nie chcę was krzywdzić
po prostu nie wmawiajcie mi że czyjakolwiek prawda jest prawdziwsza i bardziej rzeczywista od mojej.
to smutne
ale każda jest tak samo mało ważna
i każda jest jedynie czczym wyobrażeniem.

Dwie? Trzy godziny? Ile Ci zajęło wstanie dziś z łóżka. No właśnie. Nie wiesz jak to jest. A potem wcale nie jest lepiej. Przespałbyś najchętniej cały dzień. Cały tydzień. Byle by tylko nikt już niczego od Ciebie nie chciał. A gdy już się podniesiesz to co? Rewelacja. Kawa papieros. I narastający powoli skradający się szept który mówi tylko jedno: nie dasz rady. Druga połówka? Była. Lecz to przeszłość już jest. I wiesz co? Nie mów mi więcej o trudnych porankach. Nie spotkałeś ich jeszcze.