Aż przytyłam i cała opuchłam z tego smutku
"Ludzie w depresji chudną" przeczytałam
Świetnie
Nawet to mi nie wychodzi
Poprawnie

Lubię o sobie myśleć - nie jako o Twojej żonie
ale jako o kobiecie o której myślisz kiedy jesteś smutny:
"gdyby Ona tutaj była - wszystko nie miałoby znaczenia"

On mnie trzymał na powierzchni,
jak dziecko nad taflą wody,
i teraz tonę, tonę,
wciąż tonę.
Mama zawsze powtarzała mi, że facet
ma być tylko dopełnieniem,
nie całym światem...
ale kiedy odeszła,
tylko On....

TYLKO ON
MNIE KOCHAŁ

Najgorsza na tym świecie jest samotność ponieważ nawet jeśli nie musisz spać samotnie w łóżku czy możesz o wszystkim powiedzieć najlepszej przyjaciółce, zawsze zostają myśli i uczucia, których świat nie chce lub nie umie zauważyć. Pragniesz, żeby ktoś mógł wręcz dotknąć Twojego serca, jednak ludzie nie mają ochoty studiować Twoich popapranych emocji, których sama nie potrafisz do końca zrozumieć. Chcą wypić z Tobą kawę, poplotkować o sąsiadach, przytulić, czy dowiedzieć się jaka jest Twoja ulubiona herbata. Za bardzo skupiając się na tym jaka jesteś, a nie na tym co czujesz. Wszystko to sprawia, że chciałabyś chociaż z jedną osobą podzielić skazę jaką nosisz w sercu i wtedy okazuje się, że pełno osób poklepie Cię krzepiąco po ramieniu, ale nikt nie pomoże nosić Ci ciężaru.

Kiedyś mama zawsze mi mówiła, że nieważne jak go kochasz musisz sama się o siebie troszczyć i to było dla mnie tak naturalne, że swoje marzenia zawsze stawiałam na pierwszym miejscu. On miał być wsparciem, miłością ale nie elementem bez którego całe moje życie przestaje istnieć. Marzyłam o tym aby samemu osiągnąć jak najwięcej i sama troszczyć się o swoje szczęście.
I nagle ona odeszła, a z nią wszystkie moje poglądy na świat. Wszystko nagle straciło jakąkolwiek wartość.
Zabawne, prawda?
Myślałam, że nic mnie nie może zniszczyć, bo tak uczyła mnie mama.. i nagle zauważyłam, że wcale, a wcale nie byłam ani trochę samowystarczalna. Była moim jedynym pewniakiem w życiu i wydawało mi się to na tyle oczywiste, że przestałam to dostrzegać.
Teraz nie czuję się silna, a już na pewno nie samodzielna.
Pragnę tylko żeby ktoś otulił mnie ochronnym ramieniem.
Chcę płakać całą noc komuś w ramię i być znowu dla kogoś całym światem.

Dlaczego kobieta zawsze musi być taka idealna? Dlaczego nie może trochę się spartaczyć, popsuć opinię. Dlaczego zawsze musi być opanowana, a wszystkie wiadomości przyjmować ze stoickim spokojem? Aż, chce się krzyknąć kobieto pobrudź się trochę, zbłaźnij, przestań wiecznie wszystkich zadowalać, chodzić na paluszkach. Napisz do Niego pijana o drugiej nad ranem z najgłupszą wiadomością jaka przyjdzie Ci na myśl i spal się ze wstydu cztery godziny później kiedy obudzi Cie pragnienie i zrozumiesz jak bezsensu to wszystko było i żyj już nie z jednym, a dwoma kacami, po prostu żyj.

Czasami moment kiedy wiesz, że wciąż kochasz jest momentem kiedy wiesz, że wciąż istniejesz.

Ja wciąż nie potrafię Cię zapomnieć, a Ty wciąż nie potrafisz mnie zapamiętać.

Nigdy nie wiedziałam jak nisko może człowiek upaść dopóki nie zauważyłam go zakochanego w niewłaściwej osobie.

Nie przepadam za swoim sercem. Jest takie niespokojne. Obija się o klatkę piersiową, drażniąc przy tym całe ciało jakby nie potrafiło funkcjonować w moim organizmie, jakby nie należało do mnie. Głupie serce. Tylko ono, potrafi sprowadzić bezsenną noc i tęsknotę za księżycem. Nawet ból głowy potrafi promieniować prosto z serca. Czyni mnie tak samo bezmyślną. Myśli nieprzytomnie tłuką się po głowie i głos bezmyślnie zawiesza się na każdym słowie. Egoistyczne serce, upośledza aktywność wszystkich narządów raniąc je przy tym dotkliwie. Nie przepadam za nim, ale ono także nie darzy mnie uczuciem. Nie lubię swojego serca, bo ono kocha tylko Ciebie.

Wstajesz rano i czujesz te cholerne uczucie beznadziejności sytuacji. Kiedy wiesz, że robisz coś słusznie, ale serce wyrywa się z ciała - jakby chciało cię powstrzymać. Czujesz w gardle wymiociny, a niewyspanie silnie daje po sobie znać. Klepiesz się w głowe z całej siły wmawiając sobie, że dasz radę, że musisz być silna. Beznamiętnie jedząc śniadanie zerkasz na telefon, po chwili jednak dochodzisz do wniosku, że najlepiej jest go wyłączyć. Nie zdaje to jednak egzaminu, w głowie wciąż masz tylko jedną osobę, [...]