Ludzie zagubieni gdzieś, w emocjonalnych dolinach (dla nich pięknych), zapomnieli, co jest prawdziwą istotą życia. Dodając co noc nowe pragnienie, myśl - za dnia bawiąc się jej manifestacją i owocem, w sztucznym szczęściu, przepełnionym pragnieniem i chęcią. A winni tylko odrzucić przekonania i znów stać się, jak dzieci - pełni wiary i pokory.