Jak to nazwać, kiedy chce Ci się płakać, a nie możesz?
Kiedy roznosi Cię gniew, ale jesteś spokojny?
Kiedy smutek roznosi Ci serce, a mimo to, wciąż się uśmiechasz?

Zamykamy oczy i przypominamy sobie te najwspanialsze chwile, które przeżyliśmy.
Łzy ochoczo wylewają się z naszych oczu,
a tęsknota rozpieprza nas od środka. Za wszelką cenę pragniemy by to wszystko powróciło.
By te wszystkie wspólnie przeżyte sekundy powróciły na nowo. A najgorsze w tym wszystkim jest to,
że w to wierzymy, że mamy choćby najmniejszą iskierkę nadziei, że to kiedyś powróci.
Łudzimy się jak alkoholicy czy narkomani,
którzy mówią sobie, że już nigdy nie wezmą, ale dziś ostatni raz...