By na koniec dobrze wiedzieć
I spokojnie móc powiedzieć
Że się było
Że się żyło
Że płakało
I tęskniło
Że patrzyło w oczy śmiało
Czasem śmiechem wybuchało
Że goniło
Z wiatru siłą
To znów śniło
I błądziło
Bo choć tyle było tego
Raz dobrego, to znów złego
Gdy się w końcu dopnie swego
Nie żałuje się niczego