kiedy po dniu gniewu bożego ocalali
zbudować świat na nowo powstali
z gruzów potępienia i z mórz krwi przelanej

piachu wieczystego i rdzy barwa stała
była wybawieniem
spod jadowitej żółci i wściekłej czerwieni władania

ucieczką
u k o j e n i e m

-

dokonało się
o c z y s z c z e n i e

zapowiadane błogosławione
nie krwią baranka a krwią miliona

czy okowy kłamstwa zrzucili, chciwosci kajdany
nienawisci wnyki podłe ludzkie zamiary
odstąpili od cienia?
ci, co ocalali?

(Tanka - jesienna)

zimne zachody
pastelowy róż błękit
brudne chodniki

ławki martwego parku
prześwitująca zieleń

Przyjaciele Chrystusa podobno mieli to szczęście
ja zostałem
po tych trzech, siedmiu, jedenastu dniach
bez nadziei na zmartwychwstanie

nie jestem samotny
płowe ziarna pustyni zawsze krzyczą