Tworząc historie przed snem, które nigdy się nie wydarzą budujemy nasz własny wyidealizowany świat.

- Stoisz na skraju przepaści. Podaj mi rękę.
- Zwariowałeś?! Wiesz dobrze, że pochłonie mnie ona bez reszty. A jeśli nawet jakimś cudem uda mi się chwycić twoją dłoń, pociągnę cię ze sobą.
- Może chciałbym runąć i stracić wszystko, a nie stracić ciebie.
- Nie mógłbym mieć tego na sumieniu.
- W takim razie wróć.
- Nie ma powrotu. Nie ma nic, co mogłoby sprawić, że piach w mojej klepsydrze zwolni choć trochę.
Zawiązałem oczy już dawno. Na oślep próbowałem zrozumieć, jak to jest umrzeć. Jak można powoli żegnać się z własną duszą? Z tym co unosiło do góry i z tym, co trzymało na ziemi… Boję się… Wiedziałem, że ten dzień nadejdzie, dlaczego więc nie jestem gotowy?
- [...]

Czasem slowa nie opisza nic. Ale oddalbys wszystko,tylko po to... Aby cofnac czas i kogos nie stracic.