Piękna pani w szacie złotych liści nieśmiało stawia kroki...
Jeszcze nie wie, czy skropić ziemię deszczem, czy rozbłysnąć słońcem...
Pięknej pani lśnią oczy, bo w dłoniach niesie dojrzałą latem miłość...

Otwieram drzwi samodzielności
trudne wybory
i jeszcze trudniejsze
decyzje czekają ukryte
chcą ujrzeć światło za wcześnie

Nie spieszy mi się
ale wiem
że trzeba dorosnąć do wszystkiego...

Widziałam dziś
jak spadał z drzewa liść
wirował w blasku
zachodzącego słońca
Zaszumiało drzewo tęsknie
jakby wiedziało
że z każdą jesienią
bliżej mu - do życia końca.

Lato pełne zapachu
uśmiecha się do zakochanych
czerwone róże gubią płatki
na gorącej od uczuć pościeli
ścieżki marzeń wydeptują spełnienie
westchnienia i szepty nie chcą
zasypiać

Krople deszczu na twarzy
Parę piegów
Uśmiech
Miłość

Wystarczy

Piękna pani
w zwiewnych szatach
w wiosennych bucikach idzie :

nie siedźcie ludzie
w ciemnych komnatach!
czas wypuścić
na zielone łąki marzenia
ukryte w zimowym trudzie

:-)

Smutne oblicze ma wiosna
tego roku
idzie niespiesznie
jakby chciała zatrzymać czas

śnieżyczki nie pachną nadzieją
mróz ściął czarną ziemię
jakby złym ludziom mówił "stop"

a niczemu winni z dorobkiem życia
w jednej ręce
szukają dróg do serc
niepokonanych

Nie przychodź
jesienna pani jeszcze
nie mam kaloszy ni parasola
a ty wpraszasz się
zimnym deszczem...

a jeśli już musisz
to przynajmniej dreptaj powoli
w moim ogródku mały jeżyk
ze ślimakiem chce poswawolić...