#05S^

Drogi P.

Zachorowałam. To głupie tak stwierdzać. Jestem chora. Brzmi jeszcze bardziej idiotycznie.

Będąc małą dziewczynką codziennie kładąc się spać chciałam, wyobrażałam sobie, że jestem chora, leżę na szpitalnym łóżku i umieram - mniej lub bardziej honorowo, bohatersko.
Ale. Każdy zza młodu miewał swoje małe potrzeby. Moja miała na imię krzyk. Chciałam wykrzyczeć światu jak bardzo cierpię, jak bardzo życie doskwiera, kaleczy moje nagie stopy, jak bardzo nie chcę wiecznie chodzić z przyklejonym [...]

Tu - daleko, poza granicami ojczyzny - zrobiło im się dalej do moralności. Tak po prostu.

Bo w życiu nic nie ma znaczenia, do czasu aż sam temu nadasz sens.

Ludzie mają rację.

Ale nie zawsze zgodną z rzeczywistością.

Wydawać by się mogło, że życie jest trudne.
Nie jest. Jeśli zmieni się podejście, może otoczenie, parę przyzwyczajeń i zrezygnuje z uprzedzenia, może naprawdę być… ‘miło’.

Mamo, wychowując własne dzieci naprawię wasze błędy, przysięgam.

Bo nawet do odrobiny miętowego uczucia potrzeba w cholerę odwagi.

Uwierz, nie boję się Ciebie. Boję się usłyszeć 2 słów, którym potem nie sprostam.

Tak, dziś wypięłam się na ludzi, dla których nie znaczę nic.