Życie to (nie) bal,
Proszą nas bez naszej zgody,
Bufet jest zaopatrzony,
Dla jednych obficie,
Dla innych skromnie.
Nie grają nam na bis,
I chwalmy za to orkiestrę!
Nie każdy taniec jest udanym.
Jedni potykają się o nogę podstawioną,
I już nigdy z parkietu się nie podnoszą,
Pozostają wdeptani w złoty kurz,
Bez szans zmartwychwstania.
Wszyscy się przepychają,
Depczą i rozpychają łokciami.
Ranią serca językami z jadu.
Bal to najokrutniejszy
Na jaki nas zaproszono.
Bo na żadnym innym
Nie zakosztujesz tyle trucizny,
Nie zakosztujesz tyle słodyczy.
Życie- bal nad bale,
Gdzie wszytko się zdarzyć może.

Skrywamy się w kłamstw gęstwinie,
Aby zdobyć szacunek innych.
Przywdziewamy karnawałowe maski,
Aby ukryś nasze uczucie i pragnienie.
Ukochaliśmy obłudę,
Aby objąć tron zwycięski.

Życie- wielki bal karnawałowy!
A my tancerze,
W doborze masek się prześcigamy.
Życie- pochód karnawałowy!
A my kuglarze,
Wzajemnie sobie nogi podkładamy.

Widać- tak być musi,
A kto masek nosić nie umie,
Będzie podpierał ściany karnawałowej sali.

Wszyscy się dobrze znamy,
Ale jakby obcy sobie jesteśmy.
Wszyscy jednym językim mówimy,
Ale nigdy nie rozmawiamy.
Wszyscy uszy mamy,
Ale nigdy nie słuchamy.

Dlaczego mnie oceniasz, wyrocznio z Delf?
Nie wiedząc o mnie nic.
Dlaczego mi rozkazujesz, królu królów?
Skoro nie jesteś moim panem.
Dlaczego mi zakazujesz, święty tyranie?
Skoro jestem wolnym ptakiem.

Dlaczego stawiamy się w centrum wszechświata?
Dlaczego uznajemy się za ważnych?
Skoro nasze istnienie nic nie zmieni.
Gdy umrę ja i gdy umrzesz Ty,
Nie zadrży ziemia w posadach.
Gdy przeminę ja i gdy przeminiesz Ty,
Słońce wstanie nad naszymi grobami,
I nic się nie zmieni.

Dlaczego tworzymy sobie złote klatki
Wysadzane diamentowymi prawidłami?
Skoro to nadal tylko klatki.

Na tym świecie,
Homo homini lupus est,
Trwamy w twierdzach własnych serc.

Odwracamy twarz od rannych,
Zatykamy uszy na krzyk niewinnych,
Milczeniem zezwalamy na mordy i nienawiść.

Trwamy w twierdzach własnych
serc i umysłów,
Odwróceni od człowieka i Boga.

Przed Nim klękamy,
I o pomoc Go prosimy,
A ilekroć my pomogliśmy?
Ilekroć nas proszono?