W najtrudniejszych chwilach,
Twa asysta niezastąpiona.
Gdy ból zalewa twarz łzami,
Twój uśmiech znieczula.

Z Tobą zawsze raźniej.
Wszystko się udaje natychmiast!
Gdy bezsiła szarżuje zewsząd!
Połamane wartości i azyl w rozsypce.

Załamanie bierze górę nade mną. [...]

z serca płyną łzy
szczęścia i radości
rosa morskich kropel
ocean marzeń spełnienia
i snów
brąz jantaru
w spojrzeniu cukierkowym
snuje się za mną
usta płoną z miłości
poznałam smak pieszczot
nawiedza mnie ciągle
uśmiechasz się do mnie
już Cię kocham
chcę być w uścisku obręczy
dniem i nocą bez przerwy
tak mi jest wciąż mało
Jesteś aniołem dla mnie
bo masz to coś

Wyrażam się piórem
pisanym słowem
Wyrabiam całą gamę
pod batutą strofy

Haftowaną pracę
mowy wiązanej
Tworzę bez granic
w rymach uchwycie

Nie żałując atramentu
fantazji wypuszczam
wodze wersów sylaby
wierszuję cały czas

Rozpylam na fortepianie
aromaty i kwintesencję myśli
Na słotę rzucam się na esej
w prozie życia szukam ody

nie umiem się gniewać
na Ciebie
nie umiem zamknąć usta
wobec Ciebie
nie umiem się denerwować
na Ciebie
nie umiem być obojętna
wobec Ciebie

zbyt długa chwila
z Tobą zwaśniona

na fochy szkoda
tracić cenny czas

żyje się tylko raz
miłość trwa

krótki moment

Czemu wciąż te próby wytrwałości?
Deszcz z oczu, w głowach burza!
Dramat z tragedią się przeplata.
Nie ma nic wspólnego z Alleluja!

Z każdej strony zza węgła strach!
W stresie i w złości smutne święta.
Jak długo jeszcze krzyż ten potrwa?
W tym domu spokoju jak na lekarstwo.

Czy to demon mieszka w sercach?
Bez odzewu długa do Boga modlitwa.
Na samą myśl nadzieja staje się pusta.
Codziennie ta sama bez zmian mantra.

Zło staje się świąteczną tradycją.
Prawdziwa tradycja odchodzi do lamusa.
Cały świat się zdystansował.
Człowiek dla człowieka taki obcy i...

D A L E K I

nie mam śmiałości
zostałam jej pozbawiona
choć silniejsza ciekawość
brak odwagi do poruszenia

trudnych tematów
czuję się bezpiecznie
gdy nie zabieram głosu
posłuchać biernie mogę

w niczym się nie skompromituję
nie popełnię żadnej gafy
za słowo nikt mnie nie złapie
nie pociągnie za język

ze wstydu się nie spalę
i tak przebrnę po cichu
nie jestem duszą towarzystwa
choć usta chcą mówić

Czy wiesz co tak naprawdę czuję, gdy całujesz moje usta?
Czy wiesz co tak naprawdę czuję, gdy dotykasz mojej skóry?
Czy wiesz jaki dreszcz przechodzi przez moje ciało?
Może wiesz, może nie wiesz…
Ale to dreszcz niepokoju co targa moim sercem.
To dreszcz co targa moją duszą i umysłem,
kiedy…kiedy muszę walczyć z niewinności buntem.

Ten śmiech
rozkoszny
Twarz trudno
dostrzec
Ten głos
powala na
kolana
Ten krótki jeż
na Twojej
głowie
zniewala
Coraz trudniej
się oprzeć
Przyprawiasz o...
zawrót głowy
A dreszcz
doprowadza
do obłędu
Trudno się
nie zauroczyć
Trudno się
nie zakochać...

Coraz bliżej pięćdziesiątki.
Czy to koniec, czy początek?
Czy jest z czego być dumnym?
Po młodości został sentyment.

Coraz trudniej się z tym pogodzić.
To już nie to samo co przedtem.
Coraz trudniej za czymś nadążyć.
Nadal los doświadcza coraz boleśniej.

Coraz trudniej pławić się w mądrości.
Kiedy zdrowie płata pierwsze figle.
Jaki znaleźć powód, by się nadal cieszyć?
Czas już biegnie coraz szybciej.

słowotok...
bez kropki
bez przecinka
chaos...

błądzi fonia
dotyk prześwietla
obraz kontrolny
rozmywa się ginie
w egipskich ciemnościach
[...]

Nie myl miłości z alkową,
bo alkowa i miłość
nie idą tą samą drogą
choć miłość nierozłączna
wydaje się namiętnością

Inaczej na co dzień wygląda
kochanie i miłości dary
Ponad wszystko...
innymi drogami kroczą
miłość i alkowa

Już mackami mnie chwyta!
Już się dzień w melancholię zmienia.

Już niemota mnie bierze.
Co się ze mną dzieje?!

Gdy spoglądam do lustra.
Pod oczami widać pierwsze bruzdy!

Twarz osnuta pajęczą siatką.
We włosie coraz bardziej iskrzy.

Szron na włosie błyszczy!
Idzie starość. O mój Boże!

Ja nie poddam się tak łatwo!
Moje serce młodzieńczo szaleje!

Nie chcę być staruszką.
Będę młoda duchem.

Z uśmiechem na twarzy dziecka.

każda cętka jak kwiatek ozdobny
czarna jak noc egipska bez gwiazd
zdobi na tle białym lub brązowym
tygrysie prążki są nie gorsze w trendy

wygląda się modnie i z klasą
wiek nie gra tu głównej roli
naturalna oprawa bez karatów
cennych w złocie i klejnotach

zdobi na dzianinie koci motyw
prosty naturalny pierwowzór
widokiem swym wabi oczy
na odległość w szatach na targu

oprzeć się nie umiem bluzce
spodniom i apaszce na szyi
uszyte w zebrę styl bycia
na co dzień i od święta

nie umiem przejść bez emocji
przy takim konwenansie kocim
wymiata tatuaż i piercing nosa
oraz tunele grube w uszach

Hejt jest po to, by zwrócić na siebie uwagę.
Hejtują ci, którzy nie wiedzą co z sobą począć?
Hejt sprawia, że cudze szczęście parzy w oczy!
Gdy się innym zazdrości wokół codziennej prozy.

Hejt sprawia, że chce się być pępkiem świata.
Hejt daje satysfakcje w pełni z tego jak dokopać!
Nie spoglądając nikomu wprost twarzą w twarz.
Będąc hejterem staje się bohaterem w googlesieci.

Hejt wypacza wrażliwej duszy piękno wnętrza.
Odbiera pewność siebie i najskrytsze pragnienia.
Przez hejt trudno się oswoić z cudzą innością.
Przez hejt łatwo wpędza się we własne kompleksy.

Przez hejt we łbie staje się jak bęben pusty.
Głupota triumfuje pod dyktaturą prostactwa.
Hejt rujnuje normalność dnia powszedniego.
Hejtując w realu staje się wielkim tchórzem.

We wzroku szklą się połyskują gwiazdy.
Na całym ciele grom! Trzęsienie drżenia!
Czym ono jest strachem? Czy podnieceniem?
Zatapiasz się w zwierciadle nie obcych ci źrenic.

Trzask rozlega się w szerokich objęciach wtuleniu.
Pierwszy płomień w sercu zaostrza się wybucha pożar!
Gorączka do cna pochłania każdy żar pragnień!
Niedosyt wzrasta pali w środku w całej intymności.

Spojrzeniem zagarnij wszystko w zasięgu dotyku.
Chęć dominuje, choć wstrzemięźliwość trzyma w ryzach!
Rozsupłaj miłości nić w zasznurowanym dotąd sercu.
Skradnięcie pocałunku z płatków ust to nic nagannego.

Usta nie są grzechem ani kwiatem niewinności.
Drogocenny skarb, którego nie wolno roztrwonić!
Bezsenność zmorą nocy roznieca płomień wnętrza.
Puszczając fantazji wodze, zamykają się oczy.

Zaczerpnięty łyk oddechu rozsadza płuca!
Namiętności lampiony w ciemności migocą.
Szelest spontaniczności pełznie znienacka.
W uwielbieniu roztargnione serca rozkochane.