Zamknij oczy wyostrz uszy
wsłuchaj się w emocjach
Bez obaw że cisza zagłuszy
już zieloną kapelę widać

Gębodźwięki zamiast...
instrumentów w gęstwie
Od tenoru po baryton
zielony żab rechocze

Pałki tataraku się kołyszą [...]

W głuchej ciszy myśli intymne.
W milczeniu słowa splątane.
Wydechy ponętnych pocałunków.
w ułamku uniesienia zakochanych.

Czyni czary mary skrycie kradnąc,
zaklęcia miłosnego pocałunkiem.
Nie słychać nic głosu serca.
Moralność pisze regulamin.

staram się nie zazdrościć
nawet jak jestem uboga
ktoś doznaje w tej kwestii
a ja błądzę i się domyślam

zawiść nic nie pomoże
wolę improwizować
wplatam gęstą metaforę
staram się nie zazdrościć

nikomu zawiść nie sprzyja
to co przed nosem łatwo
przegapić bez małej szansy
na powrót trafu szczęścia

szukając dziury w całym
żeby wszyscy znienawidzili
przy zdmuchnięciu świecy
zaufania jeden krok za daleko

jedno słowo jeden błąd
by runęło wszystko
pojawia się antypatia
przez zawiść w ciasnocie

pierwszy raz
bez obaw
pierwszy raz
bez wątpliwości

pierwszy raz
bez przymusu
pierwszy raz
bez szantażu ciała
pierwszy raz
na emocjach

pierwszy raz
pokochałam Cię
bez brzemienia
zdrady i kłamstwa

nie postradam tej miłości
ani jej nie zaprzepaszczę
nie zmarnuję ani chwili
dopóki będę z Tobą razem

nie oddam tej miłości
jaką tylko Ciebie darzę
wydrapię oczy jak ktoś mi
namiesza własnym palcem

nie zgubię tej miłości
będę spała u jej stóp
przy niej w dzień i w nocy
będę warować jak pies

tylko kochaj mnie
jak kochasz do tej pory
nie zapomnij o mnie
nawet jak Ci bardzo ciężko

ta miłość choć kulawa
połączyła Nas wspaniała
to jedyna nagroda
jaka mogła Nas spotkać

w zakamarkach ciszy
cienie tańczą moonwalk
wtul ucho wsłuchaj się
w afonię monotonii

bełkot wspomnień
brak wytchnienia chwili
od gwaru absurdów
czas w miejscu stoi

nie da się stłumić [...]

Samoistne drżenie nie wiadomo skąd?
Niczego się nie boję, nie wiem czym jest ziąb?
Trzęsienie ziemi pod nogami grunt się usuwa!
Nogi jak z waty są wryte jak słupy!

Niemal usuwam się ze stóp przed Tobą – zemdlona.
Nagle miłości łuna w sercu rozbłysła!
Cała drżę! Nie mogąc się opanować.
Wbrew woli zapominam o zmartwieniach.

Uśmiecham się do przestrzeni swoich marzeń.
Na nic nie reaguje wpatrzona w Ciebie.
Nie mówię nic, pragnąc zatrzymać tą chwilę.
Z miłości rozpromieniona i roztargniona.

jeszcze mnie nie znasz
poznaj nie zwlekaj
pozory mylą nie pożałujesz
sam się przekonaj

nie bój się na zapas
odrobinę czasu daj mi
i sobie jednocześnie
nie słuchaj podszeptów

podszepty to błędna
droga do obranego celu
nie słuchaj innych
wsłuchaj się w Swój głos

on Ci podpowie najlepiej
jak przyjaciel od serca
to jest Twoje życie
tylko Ty decyzję...

podejmujesz nikt
inny za Ciebie
do odważnych
świat należy

Pigułka za pigułką
dzień za dniem tak wygląda.
Monotonia filantropii czyni cuda,
powszedniego dnia.

Rozsiewa gorycz w ustach
za zamkniętymi powiekami,
odgradzam świat jakiego
nikt nie zna poza mną.

Tak łykiem szczęścia,
w jednym hauście euforii,
szukam antidotum
w odmętach codzienności.

Nie poddając się absolutnie
rozedrganej ironii co robi kleksy.
Na papierze ściernym skóry,
choć coraz mniej niuansów...
w rezerwie.

urok kobiecości
powoli blaknie

odchodzi do wspomnień
lamusa ten czar

co wzbudza zachwyt
na pierwszy rzut oka

jest chwilą ulotną
na ujęciu zatrzymaną [...]

Przytulasz się do mnie
spontanicznie znienacka
Muskasz w ucho które
popadnie pieścisz i wtedy...

Kiedy się nie spodziewam
gdy proszę o więcej
Ciebie już nie ma blisko
i znów czekam kiedy...

Cię najdzie to samo
Pragnąć nie jest
wcale podłostką
Nie czytasz nic
w moich myślach

A mi ciągle mało
i mało nasycić się
nie mogę i znów
Cię wyglądam sama

moje okno na świat
można jak z nut łgać
kogoś innego udając
łatwo trafić na oszusta

moje okno na świat
społeczny bezład
i wśród plew ziarno
które warto zebrać

moje okno na świat [...]

normalnej codzienności
nigdy nie jest za dużo
łaknie się na co dzień jak tlenu
jest jak niezbędne lekarstwo

głód swobody nieposkromiony
czasem uderza jak woda sodowa
do głowy a czasem traci się rozum
przez chwilę zawsze na wagę złota

wymykam się do odrębnego świata
nikt o nim nie wie i się nie spodziewa
wymykam się cicho po kryjomu
nikt tam nie ma swojego wglądu

mam taką odskocznię własną
tutaj nikt mi nie przeszkadza
i w chęciach nic nie ogranicza
oddaję się cała bez granic
tylko tutaj nic mnie nie zniechęca

tylko w niedostępnym świecie
jestem sobą nie kryjąc prawdy
w wersach napisanych w emocjach
w nudnej monotonii nie ściemniam

niczego co mogłoby być nonsensem bez końca
w codzienności poszukuję niuansów
w brzydocie obecnym tle wydarzeń
curriculum vitale analizuje wariograf

dziś zamiast być kobietą
w musujące wino się
zamienię które zaszumi
Ci w głowie mocno

upiję niesforne myśli
uwiodę sny i przechwycę w jasyr
rozkocham marzenia
rozbudzę każde westchnienie

przemebluję Ci priorytety
codzienność wystroję
w koronkę z pierzastych
chmur na lazurowym niebie

dziś właśnie rozkołyszę
w Tobie wszystkie emocje
i zagryzę w nęcący sposób
nim się spostrzeżesz...

będzie po Tobie