nieciekawe życia momenty
pisze pióro w trudnych chwilach
wiersze poematy sonety
w okamgnieniu powstają

i co z tego że vena nadciąga jak burza
a mi najczęściej bywa smutno
pod tą osłoną dymną
vena i rozmamłanie nierozłączni

przyjaciele krok za krokiem
wszędzie razem idących
napisany wiersz jest jak potencjalny
kochanek który potrafi

wszystkie emocje
liryzm ubrać w fenomen
zakrywając rąbkiem tajemnicy
moja miłość zazdrosna o mnie
choć to nie zdrada

przyjaźń...
trudno ją spotkać
w drugiej osobie
przyjaźń...
ciężko jest gdy
nie wie się co
siedzi w cudzej głowie
niejeden cios
zadaje zły los
gdy przyjaźń
przyjaźni jest nierówna
kiedy i w kim można
ją spotkać...
czemu kobieta
podstawia nogę kobiecie
gdy życie w problemach
nie przebiera
dociskając do muru
codziennie

Czas uczy cierpliwości.
Od kołyski aż po kres życia.
Chwile dopadają bezlitosne.
Cierpliwość zawsze popłaca.

Póki lata młode i płoche.
Nie żałuje się czasu.
Na naukę i na analizę.
Tego co w życiu spotyka.

Gorzej kiedy czas
przez palce przecieka!
Jak woda przez sito.
Archaika nie chce czekać.

Gdy bruzdy na twarzy.
Srebrny pył na głowie.
Doznanie, że coś umknęło?
Przez całe życie uwadze.

Wehikuł czasu nie istnieje.
Lat nie można cofnąć.
Jak taśmy na kasecie.
Życie dane tylko jedno.

Nie przepadam za meczami piłki nożnej.
Nie kręci mnie ani celny gol ani rzut rożny.
Nie pojmuję na czym polega ten spalony.
I po co tyle krzyku, niepotrzebnych emocji?!

Piłkarze jak dzieci na placu zabaw.
Po kolei każdy na boisku upada.
Śpieszą na chybił trafił w skwar!
W mróz tęgi musi być trawka.

Białe podkolanówki i krótkie gacie. [...]

Pióro w mojej ręce
Władam nim jak chcę
Piórem piszę wiersze
Opowiadam historie

Przelewam myśli moje
Pióro do serc kluczem
Bronią w bitwie ze słowem
Puszczam fantazji wodze

Flirtuję sobie z wersem
Pisząc z konwenansem
Z piórem sobie swawolę
Eksperymentuję z leksem

Ubieram mowę w metaforę
Co pod pióro się nawinie
Co dzień piórem tworzę
Co mi zaświta w umyśle

Rymy obraziły się na mnie
Częstochowskich nie będzie
Pióro trzęsie się połamane
ABC dławi się atramentem

idę na całość śmiało z poezją
nie ma co folgować sobie zanadto
dużo czasu w czterech ścianach
cicho myśli w logice zastygają

w obłędzie pustosłowa się błąkam
pragnę po sobie pozostawić ślad
czerpię inspirację zapisaną z kart
wziętych z życia pisanie to odskocznia

orientacja horyzontu ograniczona
kaligrafia nie jest mocną stroną
w rymie wiersza zgrzyta przekaz
biała poezja niesie myślą złotą

uspokoi szarpniętego nerwa
nic tak najlepiej nie działa
jak kompres słowa spod pióra
wypisany pod partyturą z serca

w życiu cierpliwość odgrywa główną
rolę od dzieciństwa nie jest na własność
przyjaźń to wzajemne przyciąganie się gdzie
przestrzeń dla siebie balansuje w spokojnym
tempie bezwarunkowo po obu stronach

przyjaźń nie lubi być w dybach skrępowana
poprzez szwung żądzy posiadania przyjaźń
nigdy nie żąda świadoma swoich reguł
potrafi przetrwać niejedną burzę wytrzymałości
przyjaźń nie wytyka w czym widzi mankament

uczy akceptacji w świecie anomalii na które
nie ma się w ogóle wpływu i wszyscy drwiąc
suszą głupio zęby nie pojmując rzeczywistości
trudno zdobyć się na to aby być w porządku
przed czyjąś innością i przed własnym sumieniem

Cztery kółka zamiast dwóch nóg
Inaczej przez świat z innego punktu
Widzenia i siedzenia ta sama istota
Myśląca czująca po prostu żywa

Nie różni się w niczym na co dzień
Wózek też ma granice wytrzymałości
Człowiek z czasem wysiada fizycznie
Sprzęt tak samo nie jest wcale żelazny

Kasę w akordzie liczy producent [...]

jej pąs lica
wywołuje uśmiech
zielone piegi
na uwadze
powstrzymują sekundy
ten smak
doprowadza do obłędu
nie może oprzeć się
podniebienie
na samą myśl
o zjedzeniu
jesteś przysmakiem

cisza...
wymiana uśmiechu
wschód i zachód
słońca
świat bez dźwięku
jest też rozmową
stepowanie zaś
muzyką

Emocje mają tą potężną moc.
Trudno jest powstrzymać afront.
Na wodzach wulkan słowny
wymyka się spod kontroli.

Nieładne z ust wychodzą,
wyrazy niecenzuralne choć,
mowa polska jest piękna
w bliskoznaczne słowa.

Jak grom z nieba piorunem [...]

Bądź kroplą deszczu pieść moje ciało.
Wpleć dłonie we włosy obejmij całym sobą.
Zwierciadło miłości i całe złe moce odwróć.
Pierścieniem posiadłości odczaruj pecha.

Stąpając boso po tęczy kolorowym łuku.
Przybliż się bądź moim dobrym aniołem.
Otul mnie przed słotą humorów i nastrojów.
Wśród linii papilarnych ukryte sekretu tęsknoty.

Bądź strażnikiem grzesznych myśli.
W ramion ogrodzie wąwozy ciepła.
Podświadomie idąc po mapie ciała.
Silny impuls szczytuje orgazmem.

W bliskości dotyku nie bój się otworzyć serca.
Twarz przy twarzy cicho wzdycha pragnąc.
Nagość w centrum uwagi pod płaszczem intymności.
Leżysz zmrożony dreszczem a ja pod tobą.

Do tajemniczego ogrodu prowadzą wrota.
Nucisz preludium na strunach oddechu.
Nie dając chwili wytchnienia w pośpiechu.
Odkrywasz nieznane mi impulsy doznań.

pod rzęsami sen oglądam
miętą pachnie Twoją obecnością
obok przy mnie Jesteś Ty
czuję Cię w dotyku
między nami gra cisza

spojrzenia dość wymowne
jest przyjemnie jest cudownie
chrupiesz mnie jak ciastko
bez opamiętania pożerasz
w wilczym apetycie

zatracony w tulipanach
nieprzytomnie usta skrywasz
w pąków ich aksamitach
muskasz płatki i całujesz

do serca je tulisz
jesteś spragniony
i nie nasycony
twoje myśli galopują

coraz szybciej i szybciej
jak na łące stado dzikich
koni na przekór przeciwnościom
nie odstępujesz od obranego celu

pragniesz być kochanym
pragniesz także kochać
z marzeń nie rezygnujesz
i nie pozwalasz mi się poddać

buszujący w tulipanach
w ich pąkach twe serce
zapuszczasz żurawia
by miłości dosięgnąć

wtulony w ich pąs płatków
twoją twarz oblewa rumieniec
cicho wzdychasz zadumany
czegoś brak ci i pragniesz

ale milczysz szukając wzrokiem
księżniczki z bajki a może
kopciuszka kim ona jest?...
ciągle to samo zaprząta ci główkę

nie szukaj daleko a zapytaj serca
ono ci podpowie najlepiej gdzie
jest przeznaczona ci zguba
jest tu obok i czeka na ciebie