VeritasMea

organizuję sobie uśmiechnięte wczoraj
dzisiaj śmieję się cały dzień
nie jak głupi do sera
tylko na myśl o tych minach jutro
powiem wam, że można
zaplanować sobie wczoraj

co tam słychać

tam gdzie ty
jesteś sam
wiesz najlepiej

tu gdzie ja zostałam
wieczór słyszy pojedyncze kroki do łóżka
a poranek budzi się z jednym ziewaniem
ekspres się pieni nad jedną filiżanką
i jeden fotel skrzypi na dobranoc

ciszę tylko słychać podwójnie
milczy nieobecny
i ja kompletna niemowa

Szczenięca miłość
wyssana ze wspólnej landrynki
soczyście czerwonej
raz ty
raz ja
słodziliśmy się do końca
pierwszego pocałunku

Nie umyłam zębów
tamtego wieczoru zasypiałam
przełykając smak twojej landrynki
do ostatniej kropli łzy

Do dziś czasem maczam
słone palce w malinowym kisielu

nie Boże dzieci

nie mają komu się przymilać
ojcze nasz
do nieba wołać za daleko
święte imię razi w oczy
na ziemi zaś przy podłodze
w charczącym życiu się toczy

nie wiedzą kiedy ma nadejść
obiecane królestwo [...]

mieliśmy powoli się rozejrzeć
między sobą
poukładać kluczowo
słowa dobrać do pierwszych wrażeń
nie spłoszyć najcichszej nadziei

wyczuwalnie od początku
chcieliśmy sięgnąć po odrobinę więcej
dotknąć łatwopalnych punktów

bliżsi sobie o kolejne zdanie
współrzędnie określamy siebie
w granicach niepoprawnych zamyśleń
ze stałym przyspieszeniem
dopowiadamy się wzajemnie
bez warunkowych wątpliwości

kończymy rozmowę
przełykając niepotrzebne tak i bardzo
w przytulnej ciszy
wymownie objęci

odświętne nastroje w zwykłe dni
zakładam na okrągło

uśmiechnięte obrazki z wyprzedzeniem
wklejam do sezonów na marzenia

wolne daty bez kontekstu
przeznaczam na specjalne okazje

najśmielsze życzenia bez ograniczeń
zapisuję otwarcie na kolorowo

kolejny kalendarz się dzieje
zadowolony

chociaż nie ma cię już
prawie tak długo jak tu byłaś
nie ruszyłam stamtąd jeszcze
nie wyszłam nawet na zero

czas jest przereklamowany
z żadnej rany mnie nie wylizał
na siłę wyrównuję oddech
jakby nic się nie stało jednak

wciąż nie zagrzałam nigdzie kąta [...]

zamykasz mi oczy na strach
bez wyjścia nie zostawiasz samej sobie
na noc bajki zapraszasz prosto z nieba
do pastelowych snów układasz
wśród szeptanych przytulanek
jeszcze
otwierasz mi głowę szeroko
na dobre powiewy wypuszczasz latawce
najdalszych przeczuć nie wstrzymujesz
od wiary z nadzieją na cuda
dzieją się odkąd jesteś

od pierwszego pędzlem muśnięcia
wychodzisz mi z zamkniętymi oczami
trafnie co do rysy

od każdego kolorem zamieszania
wyglądasz wyraźnie znajomo
bliższy o kolejny odcień

profile z różnych stron
szkicuję we wszystkich nastrojach

akty na wiele sposobów
przedstawiam w każdej pozycji

jesteś tu ze mną od lat
zamykamy się co noc
w ramach kolejnego obrazu

jeśli znajdziesz czas na chwilę
albo dwie nam daj
i słowo że spróbujemy się raz
do końca

jeśli znajdziesz miejsce pod ręką
albo obiema zechcesz
sprawdzić czy przytrzymamy siebie
do końca

jeśli znajdziesz alibi na mnie
albo okazję w jedną stronę
trafisz choć z trudem się zachowaliśmy
do końca

jeśli tak to mnie obudź
albo wejdź przez sen
dokończymy się bliżej ziemi
tam nie będziesz się liczyć dla świata

chciałeś zobaczyć kształty
naprawdę
myślałeś że będzie standard
rzucę się z przyśpieszonym oddechem
albo osunę przy ADAGIO FOR STRINGS
założyłam wtedy koronkowe
na zachętę nuciłeś
IN LOVE WITH THE SHAPE OF YOU
a ja się niczego nie wstydziłam
każdy fałd miał nadwyżkę rozwojową
nie mogłeś tego zauważyć
tępym wzrokiem
zatrzymałeś się na liniach prostych
nóg i wklęsłej talii
ZJAWISKO powtarzałeś
bez zagłębiania się w istotę
białych i szarych podstaw zarządzania
nie ogarnąłeś w minimalnym stopniu
tylko nagie różnice między nami
jutro nie nabierze realnych kształtów

próbujemy bawić się w dom
bez rodzinnych elementarzy

nie jestem synusiem mamusi
sam się wyciągam
z szarpanych snów
o nieznajomych mamy
i wiem jak uspokoić twoje

nie jestem córeczką tatusia
sama wychodzę
z ciągu zakrętów
w półświatku taty
i wiem jak łagodzić twoje

próbujemy się zadomowić
bez udawania rodzinnych skłonności

może
do pracy wstanie poniedziałek
nie straci zasięgu ze sobą po drodze
zdąży dobrać kolor do twarzy
wytrzyma z podniesioną głową

może
godziny nie pomylą dnia z nocą
wyśpią się całe do rana
zdążą zapomnieć resztki ze snu
otrząsną się przed dobrym spotkaniem

może
momenty zatrzymają na dłużej
parzyste okna w kalendarzu
ułożą zgodnie przyczyny i skutki
nie rozkleją się pod wpływem wrażeń

że może
spacer znów idzie wydeptaną ścieżką
a ławka siedzi wygodnie zajęta
po ulicy nie błąka się porzucony wieczór
z pauzą
w ostatnim kanonie na bas i sopran

lubię te ukłony od pana
wieczorową porą
zaproszenia na lampkę Pinot Noir
wysyłane regularnie na czarno

lubię te wyrazy od pana
bez specjalnych okazji
kompozycje deux fragrances
prowokują aurę in flagranti

lubię te szarmancje od pana
przy przejściu do pytań otwartych
schadzki w świecie femme fatale
kuszą by się fatalnie zauroczyć