Dołącz mnie jak liść,
przy późnym pąku życia,
wiosna - przekwita.

Przysiadł nad wodą, nadszedł bez słów, jak zmierzch,
oddech jego ciężar niósł, spokojem dźwigany.
Po przeciwnej stronie blasku,
wątły rzucił cień.

Złączył suche dłonie
znakiem blizn, bruzd i drżeń,
wyrzeźbione jak koryta starych rzek,
słońcem i wiatrem, wypalone solą startych łez.

W zmęczonych oczach miał odbicia dusz, [...]

Zmęczony życiem,
jesienny tułacz wiatru -
ucichł oddech barw.

Nie czują swych barw,
a chłód dni, sens z nich ścina,
w pąków mogiłach.

Przez wiatr chwycony bezszelestnie,
lśniący okruch,
osunął się bezpiecznie,
z surowych chmur ogniw.

Siłą łaskawą ukradkiem trącony,
wpadł w wolności przypływ,
myślami niezmącony,
ujął jak dłoń, dany mu czas.

Pomknął w nieznany świat, [...]

Dusza już sucha,
wśród wydm pustynnych szuka,
choć kropli życia.