Zapisz mnie na nowo
w pamięci jak dobre chwile
zapukanie do drzwi ciche
uchylenie delikatne

zapal jak światło
które się wkrada nieśmiało szczeliną
linią tak prostą do stóp
i cieniem nieporadnym
co tańczyć nie potrafi

ani latać

bądź mi połową skrzydeł
która przysiada na strunach
w gardle splątanych

w jednym miejscu
w fotelu ciepłym i czułym
na dotyk
jak czas który mamy

Mgła – bieli dotyk,
nagość drzew zimnem kryje,
szadźną sukienką.

Zimny niewinny,
puch – biel w dłoni zamknięta,
topniejąca łza.

Spadłem dziś jak liść,
słońca nagi świt i zmierzch,
jak świat kończę się.

Wiatr dumną koronę przeszył,
szarość i pustka, a w górze tylko tnący żal,
nikt nie zaprzeczył.

Spadamy ciszą z podmuchem,
a świat się cieszy,
tańczy nagi jak czas, czeka cierpliwie.

Na krok następny,
zbity murami co się pną,
przeciw niebu w które korzenie brną,

Liście jak dusze drążą i śnią.

Niebo jest tam
gdzie śmierci ostatki spadną
blisko nas.

Barwy
Lub ich brak.

Nagi się staję
śmiercią mi życie spada
mój ostatni liść

Dołącz mnie jak liść,
przy późnym pąku życia,
wiosna - przekwita.

Przysiadł nad wodą, nadszedł bez słów, jak zmierzch,
oddech jego ciężar niósł, spokojem dźwigany.
Po przeciwnej stronie blasku,
wątły rzucił cień.

Złączył suche dłonie
znakiem blizn, bruzd i drżeń,
wyrzeźbione jak koryta starych rzek,
słońcem i wiatrem, wypalone solą startych łez.

W zmęczonych oczach miał odbicia dusz, [...]

Zmęczony życiem,
jesienny tułacz wiatru -
ucichł oddech barw.

Nie czują swych barw,
a chłód dni, sens z nich ścina,
w pąków mogiłach.

Przez wiatr chwycony bezszelestnie,
lśniący okruch,
osunął się bezpiecznie,
z surowych chmur ogniw.

Siłą łaskawą ukradkiem trącony,
wpadł w wolności przypływ,
myślami niezmącony,
ujął jak dłoń, dany mu czas.

Pomknął w nieznany świat, [...]

Dusza już sucha,
wśród wydm pustynnych szuka,
choć kropli życia.