Cisza czy słowo
które było pierwsze
a które silniejsze
gdy nieśmiałość zajrzała nam w oczy
a zazdrość gwiazd za ich blask
okryła płaszczem niepewności dusze

nie usłyszałeś więc już nigdy
Zostań…
chociaż serce rosło w Twoim płomieniu
teraz czeka aż zapadnie mrok
bo widzi Cię jedynie gdy zamykam powieki
łudząc się, że może czujesz
ten sam Dotyk tęsknoty
tak bardzo przygniatający moją samotność

gdy jednak nastaje wschód
nadzieja znika w rosie otrzeźwienia
dociera do mnie że Ciebie już nie ma

Gdzie jest kwiat, który uschnął
Ptak, który nie doleciał do jutrzejszego świtu
Uśmiech, który zastygnął w wieczności

Pytam bo wczoraj choć przecież już przeszło
Przywarło do powiek wspomnień
i łez czystych jak źródło

Więc skoro minęło
Dlaczego jest pełne
A teraz umiera w nicości

Pytam gdzie jesteś atomie
co z Jego serca zabrałeś ostatnie bicie

Mówią, że Jesteś szczęśliwy
Moja wiara nie jest tak silna
W niebycie
Spowite mgłą zwatpienie

Każdego ranka wychodząc z domu
Powiem Ci dobre słowo
Tak wiele może się zdarzyć
Kto wie czy zobaczymy się znów?

Podaruję Ci dobre słowo na dobranoc
Kto wie czy jeszcze się obudzimy?
Życie jest takie kruche
A każda noc nie jest identyczna.

Co powiedziałem Ci ostatnim razem?
O co zapytałem wychodząc w pośpiechu?
Niech moje ostatnie podarowane słowo
Będzie tym dobrym
Bo może być ostatnim na zawsze.

2009. Sz.

Za siódmym niebem dwoje się spotyka

rzekł promień słońca do słonecznika
gdy tak patrzę to ogień mnie przenika

Oh, pan parzy!
Czy tylko patrzy czy już dotyka?