Chwytać czas , w pazerne ręce
wyrywać z życia , tylko najlepsze
zabezpieczyć suto, każde jutro
z pychą ,rano patrzeć w lustro

Szukać zachcianek , ich spełnienia
uczuć wyższych ,tam gdzie ich nie ma
w Innych smutku ,swej radości
obdzielać łaską , na pokaz , szczodrości

Mieć zasady , prawie własne
bycie prze normalnym , ciągle w łasce
Miłości poczuć , sens prawdziwie
A czekać , gdy jak grypa minie

Co świt , duszy leczyć kaca
Pracą życie...Życiem praca...

Nie potrafię... i nie umiem
Nie chcę ...Czy kiedyś mnie zrozumiesz...?

Cisza , a miało grzmieć
w dziwnie suchy ,dżdżysty dzień

Smutno ,choć beztroski lico
przygląda się lustrzanym odbiciom

Pusto ,w zagraconym pokoju
niechcianych rekwizytów, horroru

Zimno ,w strugach promieni
brudno,gdzie miało się zazielenić

Razem ,nie wiele sekund zostało
osobno , na dobre zamieszkało

Kochanie...odbija się o plecy
noce ,wygasłego wulkanu podniety

Coś ,sobie kiedyś Było... nawet
Dziś już nastało , po sprawie...