Zawsze trzymam się we wszystkim granic. Cały czas szukam i trzymam się blisko nich. Próbuje je także ciągle zmieniać.
Czasem zastanawiam się czemu to robie, przypominam sobie wtedy, że niechce ich stracić z oczu. Bo gramice jest tak łatwo zatracić, a to zwykle źle się kończy.

W dzisiejszych czasach ludzie chwalą się tym czego powinni się wstydzić.

Jesteśmy leniwi. I choć bierność niewymaga wysiłku, to zwykle wolimy już się męczyć działaniem, bo będąc biernym doświadcza się uczucia bezsilności i słabości. A działając zagłusza się je, a może nawet pokonuje.

Państwo, którego siłą są inne państwa, może być silnym państwem?

Nie ma różnicy pomiędzy skrajnym pesymizmem, a optymizmem. Obu nie złamiesz, ani nie sprawisz, aby zmienili swoje zdanie.

Dlatego śmiem twierdzić, iż to jest koło, którego punktem początkowym jest miejsce gdzie pesymizm i optymizm się spotykają, a w odległości 180 stopni są realiści.

Tak wiele mówi się o tym co dzieli ludzi, pokolenia, społeczeństwa.
Powinno się mówić równie wiele o tym co nas łączy.

Aby żyć, nawet gdy to życie szczególnie nas zniechęca potrzeba siły, długotrwałej siły psychicznej. Aby się zabić potrzeba odwagi wezbranej na chwilę odwagi by zadać sobie "cios".

Co jest mocniejsze? Długotrwała siła, czy chwilowa odwaga?

Słyszałem ostatnio jedną osobę jak mówiła, że jest zatwardziałą ateistką. Później usłyszałem jak przestraszona mówi:
"o Jezuuuu".
W pierwszym uczuciu chciałem ździelić ją w twarz, niech się ludzie zastanowią kim są. Skoro niewierzy po co wzywa Chrystusa do pomocy.
Dlaczego szczególnie ludzie niewierzący i wierzący dla korzyści, lubują się we wzywaniu pomocy Boskiej?

Chciałbym wiecznie poznawać nowe rzeczy, aż ostatecznie poznać prawdę o wszystkim.
Interesuje mnie szczególnie wiedza teoretyczna, doświadczanie jest zbyt męczące, dlatego ograniczyłbym je, tak, aby doświadczyć tylko tego najważniejszego.

Im bardziej nauka się rozwija tym większy prymityzm widzę w zwykłych ludziach.

Jak trudna do zrozumienia jest wiara, czy wogóle się da?
Ludzie nie wierzą w istnienie Boga, bo gdyby był musiałby chyba być zły, lub obojętny na nasz los.
Może jednak on nam daje szanse na szczęsliwe życie? On chce abyśmy byli szczęśliwi, jednak nie chce ingerować w wolną wolę. Tak więc daje nam szanse jednak my ich niedostrzegamy.
A co w takim razie z kataklizmami, dlaczego stworzył planety tak, aby te kataklizmy były?
Może to nie jego sprawka, tylko niszczenie planety spowodowane przez nas?
A może to robota [...]

Bo człowiek ma to do siebie, że za bardzo chce ingerować we wszystko wokoło, nawet obce sprawy. Czy nie może poprostu pozostać (czasem) bierny?

Bo przeznaczenie nie istnieje, jednak nic nie dzieje się bez przyczyny.
Nie znaczy to że Pan ogranicza nam wolną wolę, raczej dobiera działania do postanowień naszej woli i to nam pozostawia ostateczną decyzje. Także tą złą.

Lepiej zrobić coś mądrego ryzykując, że okaże się głupie. Niż odrazu robić coś głupiego nie myśląc o mądrym.

(- Tak mi naszło myśląc o czymś i zapisałem, niestety nie zapisalem o czym myślałem i już niepamiętam.)

To czego niewidzisz, a czujesz jest, także prawdziwe, chyba że to wytwór chorego umysłu/psychiki.

Jak odróżnić prawde od potrzeby swej wyobraźni?